"İfadesi, kızmadım, hayal kırıklığına uğradım, diyordu. Bu farktan nefret ediyordum çünkü içten içe insanları hüsrana uğratmaktan nefret ediyordum. Size kızdıklarında, sizi önemsedikleri anlamına geliyordu. Sizin için daha iyisini istiyorlardı. Daha iyisini yapabileceğinizi biliyorlardı. Ama böyle kayıtsız olduklarında, her şeyi batırmanızı bekliyorlarmış gibi oluyordu.
İşte bu yüzden her zaman insanların hakkımda ne düşündüğünü umursamadığımı söylerdim. O zaman bana böyle hissettirme güçleri olmazdı ama belli ki işe yaramıyordu."
Sayfa 25
ben, Georges Perec, buraya göçebeliği, dağılmayı, diasporayı incelemeye geldim.
Ellis Adası benim için sürgünün mekânı, yani
mekânın yokluğunun mekânı, var olmayan mekân, hiçbir yer. Resimler bu bağlamda beni ilgilendiriyor, beni büyülüyor, beni kuşatıyor, sanki kendi kimliğime kavuşmamın yegâne yolu, yorgun memurların yığınla Amerikalıyı vaftiz ettikleri bu çöplük-mekânda fiilen bulunmam. benim için burada bulunan hiçbir şey, bir işaret değil, bir kök değil, bir iz değil, aksine: biçimsiz bir şey, dile getirebilmenin imkânlarını zorlayan, adına bariyer ya da yarık ya da kopuş diyebileceğim bir şey, en derinlerimde rastladığım, zihnimi tarifsizce karıştıran bir şey, yahudi olmakla ilgili bir şey.
Yahudi olmanın ne anlama geldiğini bilmiyorum Yahudi olmanın beni neye dönüştürdüğünü bilmiyorum.
Bu bir gerçek, ama beni hiçbir şeye bağlamayan vasat, kıymetsiz bir gerçek bir aidiyet göstergesi değil, bir inanca, bir dine, bir geleneğe, bir töreye, bir dile bağlı değil; daha ziyade bir sessizlik, bir yokluk, bir soru, bir sorgulama, bir tereddüt, bir endişe.
