"Doğruluk, temizlik, fedakarlık hastalığı onda insanlığın en kıymetli bir kabiliyetini öldürmüştür: Acımak kabiliyeti."
"Benim için sevmek bir başka insanın vücudundan, ruhundan bir parça hükmüne girmek, onunla beraber gülüp ağlamak, ıstıraplarını paylaşmak demekti."
Kitap kesinlikle bir Reşat Nuri klasiği. Yine bir öğretmen motifi ve onun yaşadıkları.
Zehra bugüne kadar en sevdiğim kitap karakterlerinden biri kesinlikle. Küçüklükte manipule ederek onu babasına düşman eden anneannesi ve annesi yüzünden zehra babasından nefret ederek büyür. Ama bir gün ona babasının ölüm haberi gelir ve istemeyerek de olsa (ki içten içe istiyordu sadece dışarı bu şekilde yansıtmaya çalıştı) gider. Gittiğinde başta cesede çok kotu davranır ancak eşyaları karıştırırken babasının defterini bulur ve okur. Aslında babasının ne kadar iyi bir insan olduğunu ve onunla ne kadar benzediklerini fark eder.
Kesinlikle okunmaya değer bir kitap ki zaten Reşat Nuri en sevdiğim Türk yazarlarından birisidir.