Sonra güveni aşmaya çalıştım, zihnimin yüce olarak taptığı inançlara zerre inancım kalmamıştı. Sanırım daha da kaybolacaktım.
Unuttuğum yerdeydi ama boşluktan dolayı çok tenhaya bürünmüştü.aldatılmış, saçmalıkların sarhoşu olmasıydı sebebi. bi ara açıklamasını yapamadığı bir kaç şarkı hatırlatıyordu benliğini ama hatırlamak istemiyordu ya da unutmuşmuydu yaşattığı hisleri.
Okur Takip Önerileri
Teşkalesinde boğuldum şu yaşamın. Bir gören olmadı. Sanırım onlarda boğuluyorlardı.
Sonra soğuğa büründü insanlık anlatacak çok şey vardı ama hiçbir şey yoktu.
Bir yaz akşamının serin yağmurunda kaybetmedim ruhumu,
bir sahte dünyanın hem sahte mutluluğunu hemde sahte acısını yaşarken kaybettim. Arada kaldım ne yapacağımı bilemedim, nasıl yaşanılır anlayamadım. Bir şeyleri yapıyordum ama ne yapıyordum. Üstelik bu kadar örnek karşımda varken :herkes bir şeyler yapıyor ve anlam büründürüyorlar . Ben beceremedim sanırım.
hasta bir toplumun hasta görüşleri ile çalkalandı zihnim. Ne bunları düzeltmeye gücüm yeter ne de kaçıp gitmeye cesaretim.
İstemlerimize yetecek kadar gücümüz yoktur . Gücü ve istemi karşılıklı rakipler olarak bellersek ve gücün mükemmele yakın noktada olmasını istersek eğitimi had safhada vermemiz gerek. Güncel toplumda bu teknoloji ile insanlar sahte eğitimleri yani aldatma eğitimleri öğrendi ve bu gerçek eğitim değil ve istemlere hükmedecek seviyede değil. Toplumda güven mi , toplumda ahlak mı , iyilik mi ? Bu 'istemleri' yenecek güç ile olur.
En mükemmel zannedenin bile kendine gelince hiç bir şeyi bilmemesi kadar çelişkilidir yaşam. Zihinler farklı noktalardan geldiler ve farklı olmalari gayet doğal ve normaldir. Dikkat edeceğin şey başka zihinler değil kendi ruhundur. Ruhuna göre iz'in vardır.