Bir ev nedir? diye düşündüm: kardan yağmurdan korur insanı, penceresi vardır, dışarıya bakarsın, ama dışarıda değilsin, hem hayata aitsin, hem kendi fanusundasın.
yaşanan her şey zamanla soluyordu.
öyle bir soluyordu ki belli belirsiz bir iz bırakıyordu arkasında.
insan bu ize bakıyor ama yaşandığından emin olamıyordu.
hayatın böyle bir özelliği vardı.