Elveda Alyoşa kitabı "Duraklar, Vedalar, Anımsamalar" adı altında çeşitli bölümlere ayrılmış öykülerden oluşuyor. Bu birbirinden güzel bulduğum öyküler Oya Baydar'ın seksen döneminden sonra yurt dışındaki sürgün günlerini anlatıyor.
"Fidanken, filizken tutar da, büyüdü mü değiştirmeye gelmez yerini, toprağını."
Kimileri alıştılar, yerleştiler çoktan. Belki ardlarında bunca yıl, bunca anı, bunca savaş yoktu da ondan. Ya da belki daha güçlü, daha özlüydü kökleri. Ya da, kimbilir, belki savaşlarını birlikte taşımayı başardılar yabancı topraklara." alıntısı beni etkiledi. Her kim olursa olsun duyarlı biri savaşını yurtdışına çıksa da kendi savaşlarını birlikte taşımayı devam ettiriyor.
Oya Baydar'ın keşke daha erken tanısaydım kitaplarını. Hayallerimiz, umutlarımızı o kadar samimice yazmış ki okurken hissediyorsunuz. O kadar zorluklara rağmen yaşama sevincinin güzelliğini anlatıyor. Sevgiye ulaşma yolunda verilen emekler, birkaç kuruş uğruna yitirilen sevgiler, özveriler... Ayrıca " 1991 yılı Sait Faik Hikaye Armağanı" kazanmış bu kitap. Oya Baydar 12 Eylül 1980 darbesinden hemen önce yurt dışına gitmiş ( Almanya) sonradan darbe nedeniyle geri dönememiş. Bu gidişinden sonra da doğduğu ülkeden kopamamış, kimliğini kaybetmemiş. Mücadele etmiş. İç çekişleri satır aralarında çokça görmek mümkün. Bir dönem öyküsü şeklinde geçen Elveda Alyoşa son bölümde sosyalizmi simgeleyen Berlin Duvarı`nın yıkılışını üzülerek anlatıyor. Türkiye'de sosyalizmi savunan yazar Almanya’da bu sistemin çöküşünü görüyor. İnandığı, uğruna savaştığı, yıllarını vermiş olduğu doğruların yok oluşunu izliyor. Kitapta sıkça sevgi, samimi cümleler, dostluklar, hayaller ve yurt özlemine rastlamak mümkün. Samimi kitapları seviyorum. Tavsiye ederim. Keyifli okumalar dilerim.
Sayfa 16
