Günlerden cumartesiydi.
Yalnızdım, özgürdüm, mutluydum.
Zamansız, tarihsiz,kimliksiz,mekansızdık...
Şu kalabalığı sevmiyorum.
Sevmemek de laf mı,korkuyorum.
Onu hiç sevmedim ben. Gerçekte hiç tanımadım. Çocuktum. Sevmek için tanımak, anlamak gerektiğini bilmiyordum.
"Çiçekler sevgiyi anlar."
"Kulakları yok ama teyze.Seni duymuyorlar ki!"
"Sadece kulakla duyulmaz, yürekle de duyulur."
"On parmaginda on marifet, zevkli, hanım kadın, bir erkeği mutlu edecek her şeyi var. Ama ne çare insan kendi talihini kendisi yapamıyor!"