Tanabay yattığı yerde sarsıla sarsıla ağlıyordu. Ömründe bir kez, son kez, ele geçirdiğini artık yitirdiğini bildiği içindi bu ağlaması.
Sayfa 75Kitabı okuyor
Ben yaşadıkça sen hiç ölmeyeceksin. Çünkü her zaman hatırlayacağım seni.
Gökyüzünde sıra sıra uçuşan kazların kanat çırpınışına kendi kanatlarının gücü yetmediği için geride kalıp tek başına donarak ölen kaz gibi ölmek istemiyorum, kanat çırparken ölmek istiyorum. Bir yuvadan uçup gideceğim zaman, o yuvayı benimle paylaşanlar üzerimde cıvıl cıvıl uçuşsunlar, işte benim armağanım bu.
Sayfa 223Kitabı okuyor
İyi kadın kötü erkeği güçlü kılar, kötü kadın iyi erkeği hor kılar.
Sayfa 221Kitabı okuyor
Sonumuza varan yol, evimize varan yoldan daha kısa artık.
Sayfa 219Kitabı okuyor
İnsanı yaşlandıran yıllar değil, çile idi.
Sayfa 214Kitabı okuyor
Babalar ölür ama oğullar onu yaşatırlar.
Sayfa 201Kitabı okuyor
Hayat dediğin bu işte, bir gün bitiverir.
Sayfa 201Kitabı okuyor
Üzüntümü, duygularımı böylesine açığa vurmam niye? Nelere uğradığımı, ne kadar acı çektiğimi herkes görüp anlasın diye mi?
Sayfa 195Kitabı okuyor
İnsan denen varlığa, yalnız bir kez verilen cana nasıl kıyardı?
Sayfa 191Kitabı okuyor
Yaşamak, çalışmak, uz gitmeyen işler için kaygılanmak… Hiçbir şeyin anlamı, değeri yoktu artık. Hiçbir şeyi, hiç kimseyi görmek istemiyor, onu hiçbir şey ilgilendirmiyordu.
Sayfa 190Kitabı okuyor
İnsan yaşlanır ama gönlü yaşlanmak istemez.
Sayfa 126Kitabı okuyor
" Zaman kimseyi kayırmaz, her canlı yaşlanır, her şey eskir. "
Sayfa 17Kitabı okudu
“
Bir insanı yaşamının sonunda, ölüm döşeğinde ya sa ölünce anımsarız. Yitirdiğimiz kimsenin değeri, nasıl bir insan olduğu, iyi yönleri, yaptığı işler o zaman daha iyi anlaşılıyor herhalde.
“
Sayfa 42Kitabı okuyor
"Herkes kendi çağını yaşar..."