"At başına kün tavsa avızdıkpen şu işer, er başına kün tuvsa etigimen şu geşer."
At başına gün vursa ağzındaki gemiyle şu içer, er başına gün vursa çizmesiyle şu geçer.
“Birbirimizden pek farkımız yok. Ancak ağır hastalandığımız ya da öldüğümüz zaman hatırlıyoruz birbirimizi. O yitirdiğimizin ne iyi, ne eşsiz bir insan olduğunu, ne büyük iyilikler yaptığını, ancak o son demde anlıyoruz.”