Emre AK
@em_re_em_re
İnsanı insan yapan şeyler haricinde hiçbir şey insana ait değildir.
Manet omnes una nox,
El intizar eşeddü minennar,
Eli Eli Lema Şevaktani!?
Je est un autre. Mea Culpa,
Memento Mori
Entia non sunt multiplicanda praeter necessitatem.
Müh.
Lisans
İstanbul
İstanbul
675 reader point
Joined on March 2018
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Yabancılaşma, insanlığın başlıca, önüne geçemeyeceğimiz bir karakteristiğidir. Buna hiçbir zaman insanlık bir çare bulamayacaktır. Doğadan uzaklaştıkça, onunla içiçeleşmekten koptukça yabancılaşma kaçınılmazdır. Bu kötü müdür, iyi midir, bunun için konuşamam. Bu insanın önüne geçilemeyecek bir gerçeğidir. Ya makinanın doğayı birdenbire yok etmesi... Ormanların yok olması, denizlerin, suların kirlenmesi, havanın ağıya dönüşmesi, şehirlerin cehennemden beter olması...
İşte en büyük tehlike burada...
Gülmenin kabasından hiç hoşlanmıyorum. Gülme belli belirsiz bir okşama olmalıdır benim için...
Peygamber ya da ders verici haline gelen yazarlardan nefret ederim.
Reader Follow Recommendations
İnsan ne kadar yozlaşırsa yozlaşsın, insanları insan yapan koşullar değil mi?
Yalnız o daldan eğme, yani çıraklıktan yetişme bir demirci değildir. O, kökten sürmedir. Yani o bir demirci ocağındandı.
Bir insanın kendisine azıcık saygısı varsa, yöresinde olan kötülüklere karşı koymadan edebilir mi?
Bir batı öykünücüğülüdür almış başını gidiyor. Batı kültürünü özümsemek başka, batı kültürünün maymunu olmak başka. Biz, iki yüz yıldır batıya öykünüyoruz. kendimize, kültürümüze bir dönüş başladı.
Gelenekler, görenekler insanın kanına işlemiştir. İnsan, kendi bölgesinde yarattığı değerlere çok bağlıdır. İnsanlık da kendi yarattığı, buna genel değerler, diyebilir miyiz bilmem, çok bağlıdır. Bugünkü yozlaşmaya doğru hızla giden dünya bile, onun bu içindeki duyguyu kolay kolay koparıp alamıyor. İnsanlık yeninin iyisine de, kötüsüne de direniyor.
Düşüncelerimden, davranışlarımdan dolayı bir insanın başına gelebilecek her şey benim başıma geldi. İşkence gördüm, aç, işsiz kaldım.
Benim için insanın yarattığı en büyük değer yaratıcılığıydı. Onun önüne hiçbir engel konamamalıydı.
İnsan yaratma değerini yitirirse kendi de yaşamını sürdüremez, biterdi.
Şiirlerimi konu, kişi olarak değil, onları bir düş, bir atmosfer olarak yaşıyorum. Bu da beni mutlu ediyor.
Daha hikaye, roman yazacak kadar bu sanatı anlamadım, diyordum.
Çocukluğumdan bu yana hep kendimi başına buyruk ve özgür saydım.
Ne pahasına olursa olsun hiçbir engeli tanımadım. Özgürlük, boyun eğmeme benim içimdeydi.
İnsanoğlunun yoksulluğu alçakça bir şeydi. Buna karşı koymayan, sömürüyü yutan yazar değil, insan bile olamazdı bana göre.
Dünyayı doğru algılayabilmek, gerçeğe daha derinlemesine inebilmek, anlatımını gerçekle bütünleştirebilmek...