Sevdiğimiz her yere dönmeyiz. Bazen yalnızca anımsarız, ne güzeldi, deriz. Gülümseriz. Ama dönmeyiz artık. Yaşanacak yaşanmıştır. Bir anıya, bir hikâyeye dönüşmüştür. Yas biter, bize böyle bir hikâyeyi yaşamış olmaktan duyulan mutluluk, özlem ve belki de bir parça hüzün kalır.