mehmet numan
mehmet numan
@emenes
mizahi, ironik diline bir kez daha hayran olduğum reşat nuri'nin bu romanında bize -belki de sadece bana- verdiği mesaj şudur:
din, iman bilmez tanrıtanımaz biri olmanız harika bir özellik, ama bu durumunuz, 'gökyüzü'nde ya da bir başka deyişle, gördüğümüz, bildiğimiz dünyanın ötesinde de bir şeylerin var olabileceğini ve bizleri de etkileyebilecek faaliyetlerde bulunabileceklerini hayal etmenize engel değildir; bilakis bu güzel bir şeydir, en azından, sıradan ve durağan hayatınıza renk ve heyecan katar..
yayınlandığı 2000 yılında gayet genç ve güncel olan kişilere, olaylara bugünden bakmanın keyfi bambaşka..
yalnız o değil de kitabın asıl olayı, kuşkusuz bir fenomen olan ayça şen ve onun kişilere, olaylara yönelik bakış açısı..
Türkiye'de Faşizm'in yükseldiği bir dönemi ele almasıyla önemli, anlatım tekniğiyle oldukça başarısız bir roman.
Olan bitene küçük bir çocuğun gözünden bakması belki sorun değil ama yaşananları haliyle kavrayamayan o çocuğun anlatımında, cümlelerinde doğallığın/gerçekliğin sağlanamaması önemli bir sorun.
Anlatım tekniğindeki bu yetersizliği gidermek üzere bazen bir çocuğun kullanmayacağı/kullanamayacağı kelime ve kavramların kullanılması, durumu daha da can sıkıcı hale getiriyor..
