VEBA YILI GÜNLÜĞÜ-kitap yorumu
Yüksek Doz Gelecek
“Semerkant”
Ömer Hayyam, Nizamülmülk, Hasan Sabbah ve Semerkant Yazması...
Ve de görmeyi en çok istediğim ülke “İran” sarmalında tarihsel kurgu diyebileceğim sürükleyici, egzotik, mistik bir roman.
Bazı ülkeler kaderleriyle doğar, kaderlerinin dışına çıkamaz. Dönüp dolaşıp, ileri geri gidip kendini yine aynı girdabın içinde bulur. Orta Doğu’da ki ülkelerin yaşadığı çıkmaz sendrom, bir yerde biz de dahil.. :(
Okuduğum farklı kitaplarda devamlı karşıma çıkan Ömer Hayyam’ın bu kitapta tam şekliyle bulunması beni hem şaşırttı hem sevindirdi. :). Burada anlatılan Hayyam ile ortak olabildiğim fikirler bulunduğunu görünce ayrıca bir sevdim.
Kitap dört bölümden oluşuyor. İlk iki bölüm beni geçmişe dönük biraz da mistik anlatımıyla mest etti ancak üçüncü ve dördüncü bölüme geldiğimde “Büyük Amerikalı Çocuklar” işin içine girince kalitesiz Hollywood filmleri vari bana göre çuvalladı. Ahh bu Doğulu toplumların Amerika ve Avrupa aşkı!.. Lübnan doğumlu Fransa uzantılı yazarın Türkleri sevmediği zaten aşikar da bu kadar tapmayın batıya be kardeşim! Hele Amerika aşkı yok mu!
Ne ise. İlk iki bölümüne bayıldığım kitabın yarısını bir kişi diğer yarısını başka bir kişi yazmış hissine kapıldım, o kadar farklı geldi bana üslup bile.
Bu yüzden yazarın bir kitabını daha okuyup kendimce teyit etmek istiyorum.
Sizlere iyi okumalar diliyorum..
“Yobazların işgüzarlığından uzak durdum hep, ama Bir’in iki olduğunu da asla söylemedim.” (s.24) ( Hayyam’dan)
Semerkant 
Amin Maalouf
