Her şeyde kendi kendine yetmeyi ve ışık saçmayı; gerçekleşmesi muhtemel bir şeye karşı önceden tedbir alabilmeyi ve en ufak şeylerin bile düzenlemesini sessiz sedasız yapabilmeyi öğrendim.
“tıpkı çıktığım yolculuklar gibi, görüştüğüm insanların sayısını seyrettikçe seyrelttim. kendimle kendim arasında gidip gelen yeni bir yol açtım. günler niçin uzadığını, niçin kıvrıldığını bilmediğim bir sarmaşık gibi dolanıp durdu boynuma. dünya, bensiz de dünyaydı; darılmadım…”