O yıllarda ezan Türkçe okunuyordu . Menderes 14 Mayıs 1950’de iktidara geldi. Haziranda Ramazan başladı. Arapça ezan yasağı kalktı ve ilk teravihi kılmak için Süleymaniye camiine gittik. Ezan Arapça okunuyor herkes sevinçten ağlıyordu, bu manzaraya hayran olmuştum hala gözlerimin önünde.
Sayfa 70Kitabı okudu
“Ya Rabbi akıllı, hafızalı , sağlıklı , ibadetli , izzetli ikramlı bir hayat, son nefesimize kadar kendi hizmetimizi rahatlıkla tertemiz yapabilme gücü , beş vakit namazı erkanıyla kılabilmeyi ve kendi aldığım abdestle iman-ı kâmille göçmeyi nasip eyle, çekmeden , çektirmeden, iğrenilecek , utanılacak , acınacak durumlara düşmeden Rasulullah’ın(sav.) cemâl-i şerifini göre göre, rahatlıkla kelime-i şehadet getire getire son nefesimi iman-I kâmille Medine’de teslim etmeyi nasip eyle ya Rabbi”
Sayfa 56Kitabı okudu
Babam hep cep takvimi taşır, oraya bazı hadiseleri not ederdi.Babacığımın takvimine baktım, benim gittiğim gün “Kızım gitti,1 ay sonra geri gelecek” diye yazmış . Vefat ettiği gün sabahleyin kalkmış, kar yağıyormuş, deftere “İlk kar !”diye yazmış. Bu bana o kadar dokundu ki, benim hayatımdan da ilk kar oldu. Hayatımda en büyük acıyı ilk defa böyle tattım. 21 Kasım 1961’ de vefat etti
Sayfa 88 - TimaşKitabı okudu
Reader Follow Recommendations
“Şeriatta senin malın senin , benim malım benim; tarikatta seninki senin, benimki de senin; hakikatte ise ne senin ne benim ; hepsi O’nun.”
Ayasofya
Ayasofya’yı camilikten çıkardılar.1935’lerdeydi.Ben hadiseyi bizzat görmedim ama anlatıyorlardı. Sabah namazı için cemaat gelmiş, imam efendi “Son sabah namazını kılıyoruz, bundan sonra cami müze olacak” demiş .Bütün cemaat ağlamış. Ama çok fazla reaksiyon gösterilemedi. Halk üzüldü, canlar çok acıdı.Ayasofya herkesin gittiği mübarek bir cami idi.