Emir Hüdai Ekin
@emir_007
“Yaşıyorum çünkü ne dağlar gülmeyi ne solucanlar şarkı söylemeyi biliyor...”
İtfaiyeci
Antalya
Bursa, 25 Kasım 1997
14 okur puanı
Şubat 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Okur Takip Önerileri
Biliyor musunuz, ben çocukken yetişkin olan hiç kimse şimdi hayatta değil. Bu durumda ben de çocuk olarak ölüyüm. Yakında bir gün, belki kırk yıl sonra, beni tanımış olan hiçkimse sağ kalmayacak. İşte o zaman gerçekten ölmüş olacağım -hiç kimsenin belleğinde varolmadığım zaman. Çok yaşlı bir insanın, bir kişiyi ya da bir grup insanı tanımış son yaşayan birey oluşu üzerine epeyce düşündüm. O yaşlı insan öldüğünde bütün gruplar da ölür, yaşayan belleklerden silinir. Benim için o insanın kim olacağını merak ediyorum. Kimin ölümü beni gerçekten öldürecek?
“Yeni bir insanla tanışıp ondan hoşlandığımda hemen ona veda etmenin nasıl bir şey olacağını hayal etmeye başlıyorum.” Bunun önemli bir konu olduğunu ve ona tekrar döneceğimizi biliyordum. Otto Rank, yaşama karşı bu tutumu harikulade bir anlatımla özetlemişti: “Ölüm borcundan kaçmak için yaşam kredisini reddetmek”
Sayfa 122Kitabı okudu
Duygusal olarak çocuk kaldığı için, erkek karakteri gelişemeyip güdükleşen bir kişi, bu eksikliğini cinsel edimindeki erkeklik rolüne özel bir önem vererek artırmaya çalışır. Sonuçta karakter yapısı olarak kendi erkeklik gücünden emin olmak için bu gücünü cinsel eyleminde kanıtlamak isteyen Don Juan tipi çıkar ortaya. Erkekliğin işlemezliği daha aşırı bir hal alırsa, sadizm(zora başvurma) erkekliğin yerini -sapıkça- alan ana eğilim olur. Eğer dişi cinsellik zayıflar ya da saparsa, mazoşizm ya da tahakküm kurmaya dönüşür.
