Namuslu bir insan, olduğumun şuuru, beynime vuruyor, karakter sahibi oluşum, gönlümü yüce bir duyguyla dolduruyordu: gemi leşlerinin yüzdüğü bulanık insanlık denizinde bembeyaz bir fenerdim ben.
Dorian, eskiye dönüp, tarih boyunca insanlığın gelişmesini inceledikçe bir yitim duygusuna kapılıyordu. İnsanoğlu neler elden çıkarmıştı! Hem de boşu boşuna! Kökeni korku olan çılgın, inatçı yadsımalar, sırt çevirmeler, özbenliğe uygulanan canavarca işkenceler, yoksunluklar.