Sevdiğimi Sana Asla Söyleyemem
Sana seni sevdiğimi söylemem
Hislerimi bilmeni istemem
Yanındayken bile sana uzak olmak acı veren
Sevdiğimi sana asla söyleyemem
Bir aşk pınarısın benim gözümde
Sen İstanbul Kokardın
Martıların gözlerinden dinledim
İstanbul'un boğazı yanmış dün gece
Yıldızlar şahitlik etmiş, güya suçlu benmişim
Oysa can, yemin olsun yanağımdan süzülen denize
Ben bu şehre yüreğimi içirmedim
Göklerden hicran yağdı, İstanbul'lu bir geceydi
Yere düşen her damlanın yüreğinde sen vardın
İsmin dudaklarımda idamlık
Sonu olmayan bir sessizliğin uğultusu vuruyor, yokluğunla örtülmüş penceremin camlarına. Hiç susmayan bir sesin katili olduğumu haykırıyor bana. Belki de katili olduğum bir sevda hayalinin parmak izlerini çiziyorlar camlarıma ya da ben bu izleri saklıyorum avuçlarımda. Kayıp giderken sen hayatımdan, ben hala dönüşünün ihtimaline sığınarak
Ramazân-ı Şerif, insanın hayat-ı şahsiyesine baktığı cihetindeki çok hikmetlerinden bir hikmeti şudur ki: İnsana en mühim bir ilaç nev'inden maddî ve mânevî bir perhizdir ve tıbben bir hımyedir ki; insanın nefsi, yemek içmek hususunda keyfemâyeşâ hareket ettikçe; hem şahsın maddî hayatına tıbben zarar verdiği gibi, hem helâlharam demeyip rast