Giderek ağırlaşan bir yük insanın hayatı, içinde ve aklında taşıdığı bir çok anıyla. Bu yükün altında ezilmiyormuş gibi, gelecek kaygısıyla doldurur zihnini. Keşkelerin huzursuzluğuyla , iyikilerin tadını kaçırır, amaların acısını acabalarla pekiştirir. Kendi hayatının mimarı olması gerekirken zamanı israf eder. Ruhuyla huzuru kucaklaması gerekirken, kederi ömrüne kefen beller…
Emre TAYYIPOĞLU