06 Şubat 2023...
••
•
Oğuzhan Uğur ne güzel ifade etmiş; içimizdeki acıyı, sessiz çığlıkları..
—İnsan unutulmayanı nasıl hatırlatsın? Geçmeyeni nasıl ansın?
Deprem benim dünümde değil maalesef...
Yaşananlara çaresiz bugünümde. Benim de başıma gelir mi korkusuyla yarınımda..
Her an o korkuyla yaşamak, sevdiklerinin acı haberini almak bu hayattaki en son düşlediğimiz an değil mi zaten?
Tam 1 yıl önce çok büyük bir felakete uyandık. Belki bir çoğumuz orada değildik bedenen ama ruhen ve kalben hala oradayız. Günlük hayatta yaşadığımız sıkıntıların, saçma sapan can sıkıntılarının ne kadar basit olduğunu gösterdi bu acı olay bizlere. Buradan takipleştiğimiz arkadaşlarımızın ölüm haberlerini aldık. Acı vardı acı... Hep bir umut dayan dediğimiz, güzel haberlerini beklediğimiz kardeşlerimiz oldu. Ailesini kaybeden arkadaşlarımızın, acı çığlıklarına merhem olmaya çalıştık hep beraber elimizden geldiğince... Unutmadık, unutamayız... O acı günü yaşanmamış sayamıyoruz maalesef.
Evet bazı acılar hiç geçmeyecek...
Bazı sesler kulağımızdan,
Bazı görüntüler gözümüzün önünden,
Bazı acılar yüreğimizden asla silinmeyecek...
Nefes almaya utandık hepimiz,
Milyonlarca keşke sığdırdık o anlara dair...
Kelimeler tükendi,
Hayatlar tükendi,
Umutlar tükendi...
❝Hissedilen her şeye cümle kurulamıyor..❞ diyor ya 
Oğuz Atay cümlelerimiz, içimiz, ruhumuz, kalbimiz hep eksik kaldı o kara günden sonra...
😓
Rabbim tekrarını yaşatmasın inşallah bir daha 🙏
••
•