Mustafa Kemal'i gördüğüm ilk anda anlamıştım. Onun da başına gelecekti. Kutsallaşacaktı. Hiçbir hamlesi hiçbir yerde tartışılmayacak, sözleri dogmalara dönüşecek, İstiklal Savaşı'ndan geriye kalan tek isim olacak, ilkelerinden heykeller yapılacak, ekonomisi için çırpındığı ülkesinin değeri düşmüş banknotlarına yüzü resmedilecek ve hatta politikasının aleyhinde fikir beyan etmek bile kanunen yasaklanacaktı. O kadar etkileyici ve güçlü bir kişiliği vardı ki, bütün bunlar olacaktı. Önce düşmanı sonra saltanatı yenmiş olan Mustafa Kemal, en sonunda da kendisiyle savaşacaktı. Özgürleştikçe körleşen halk, onu ve devrimini çiğ çiğ yiyecekti. Tarihe bir V harfi çizdirecek kadar keskin bir dönüş yaptırmış olmasına rağmen, halkı tarafından delik deşik edilecek ve geriye sadece fotoğrafları kalacaktı.
Sayfa 214Kitabı okudu
İlişkilerin temeli konusunda hissedilen güvensizlik, ilişkiyi ne pahasına olursa olsıın muhafaza etmek isteyen bizleri genellikle, abartılı diğerkâmlık edimlerinde bulunmaya, ilkesel olarak her türlü çatışma olasılığından kaçınarak ilişkiyi neredeyse mekanik bir biçimde güvence altına almaya iter. Hislerimizin geri dündürülemezliğinden ve
#omerhayyam
bir sır daha var, çözdüklerimizden başka!
bir ışık daha var, bu ışıklardan başka.
hiçbir yaptığınla yetinme, geç öteye:
bir şey daha var bütün yaptıklarından başka
niceleri geldi , neler istediler,
sonunda dunyayi bırakip gittiler.
sen hic gitmeyecek gibisin, degil mi?
o gidenler de hep senin gibiydiler..
geçmis günü beyhude yere yâd etme,
bir
Çanakkale Harbi'nde iki yüz elli üç bin genç şehit verdik. 331 bin düşman öldürdük. Neden? Niye?
Seyit Onbaşı 276 kilogram ağırlığındaki mermiyi tek başına kaldırdı. İngilizler'in en büyük Ocean adındaki zırhlı savaş gemisini denizin dibine gömdü. Neden? Neden? Niye? Üstelik gemi, bacasından isabet alarak imha oldu. Allah, bu yardımları bizi niye yaptı? Çanakkale, anlatılamayacak kadar büyük bir savaştır. Göğüs göğse, süngü ile sağdan soldan vızır vızır mermilerin altında, siper etrafına düşen top, bomba, şarapnallerin altında Çanakkale Boğazı cehenneme dönüşmüştü. Mehmetçik bu anda kalbindeki imanla dağlara sığmadı. Şehit olmak için yarışıyorlardı. Ama bu savaş, bugüne kadar bu vatan evladına gereği gibi anlatılmadı . Eğer Çanakkale geçilseydi bugünkü bu Türkiye kalmayacaktı! Şu an düşman hala fırsat kolluyor. Hazırlığımız var mı? Güçlü olmak için birlik ve beraberlik şarttır. Ama bugün yöneticiler halkla uğraşıyor. Adam olmak için tarihi misyonumuz bize yeter ama bakanlar nerede? Un ve şeker var ama helva yapan yok! Beyin gücü, planlama mantığı nerede? Çanakkale'deki o ruh ve dinamizmi sen sanayiye, teknolojiye aktar, bak neler oluyor neler!
Sayfa 161 - KUBBEKitabı okuyor
