Rainer Maria Rilke’nin “her naif korkutucudur” sözünü hatırlatmak isterim. Naiflik barbarlıktan daha az tehlikeli olmadığı gibi yerine göre daha tehlikeli bile olabilir. Çoğu zaman en büyük kötülükleri daha iyiye ulaşmak adına yapıyoruz.
Bu din, arayış içinde olan zihinlere hayatta tutunacakları mantıklı bir temel sunuyor, sevgi dolu yüce bir gücün onlar aracılığıyla her zaman daha iyiye ulaşmak için çalıştığını hissettiriyordu. Bu din ki "ruhlarına", içlerindeki güçle nihayet temas kurduklarını, bizim sürekli olarak aradığımız şeyi, yani hayattaki en önemli amaçlarını nihayet anladıklarını hissettiriyordu. Bu din, "kalplerini" sevmenin, sevilmenin ve ANLAŞILMANIN o huzurlu hissiyle dolduruyordu.