Sevdim ve sevdiğim için deniz aştım, en ağır hayata tahammül ettim. Sevgimi kaybettim ve şimdi dönüyorum. Bu o kadar basit bir hadise ki!
Sayfa 81
“İnsan nelere alışmaz ki...” Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu alışmak değil miydi? “En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeğe alışmıyor muyuz?
Çok değer verdiğimiz, üzerine titrediğimiz en kıymetli bir şeyi, birisine sırf onu çok sevdiğimiz için karşılıksız olarak veririz.
Nazlan
Sitem et
Kırıl bana
Beni geç vakit
Tek başıma suya yolla
Bağçede yüzünü öteye çevir
Güle hayret ediyormuş gibi yap
Gülümseyerek konuş da başkalarıyla
Somurt, avluda sadece ikimiz kalınca
Kızıp en evecen adımlarınla üst kata çık
En sevdiğim çiçeğin saksısı kaysın elinden
Derinleşsin ben içerledikçe ruhumdaki sakarlık
Ömrümde ilk kez kendimi bir başkasından sorumlu hissediyordum. Ve bu da sorumlulukların en ciddisi olsa gerekti, çünkü o, benim dünyada hakkında düşünmeyi en çok sevdiğim kadın, küçücük bir kadındı.
Sayfa 281Kitabı okuyor
"Suan, şu dünyada nefes alan canlılar içinde en sevdiğim varligin kalbi o kadar kırık ki... Hiçbir suçu yokken öyle kırmışlar, öyle üzmüşler, öyle yaralamışlar ki onu... Asla ama asla masum bir kadının kalbini dahi kırmam. Bırak canını yakmayı..."
