...Belirli bir ahlak bir kere toplumsal davranışın kuralı haline geldiğinde sadece içselleştirilmez, aynı zamanda "organik" davranışın kuralı olarak da çalışır. Organizma içselliştirilen ahlaka uygun olarak belirli uyaranları alır ve ona tepki verir, diğerlerini ise "yok sayar" ve reddeder. Böylelikle, bu ahlak, yaşayan bir hücre olarak o organizmanın fonksiyonlarını o toplum içerisinde yükseltir ya da engeller. Bir toplum, bu yolla, bilincin ve ideolojinin ötesinde, davranış kalıpları ve arzuları kendi halkının "doğa"sının bir parçası olarak yeniden yaratır; isyan, bu "ikinci" doğaya, bu kökleşmiş kalıplara ulaşmadıkça, toplumsal değişim "eksik" hatta kendini baltalayan bir şey olarak kalacaktır.
Tüketici ekonomisi ve şirket kapitalizminin politikası insanı meta biçimine saldırganca ve libidinal olarak bağlayan ikinci insan doğasını yarattılar. Sahip olma, tüketme, küçük aletleri, aygıtları, araçları, makineleri kullanma ve sürekli yenileme ihtiyacı halka sunulmuş ve kabul ettirilmiştir; çünkü bu malları kendi yok etmek pahasına olsa bile kullanmak, biraz önce tanımladığımız anlamda "biyolojik" bir ihtiyaç haline gelmiştir.
Sayfa 20Kitabı okudu
Soru — Sizce öğretim özgürlüğünün başlıca niteliği nedir, gerçeğin araştırılmasında bu özgürlük neden gereklidir?
Cevap — Öğretim özgürlüğünden şunu anlıyorum: Gerçeği araştırma, doğru olduğuna inandığı şeyleri yayımlama ve öğretme hakkı. Bu hak aynı zamanda bir ödev de yükler insana; kişi doğru saydığı bir şeyi hiçbir biçimde gizlememelidir. Öğretim özgürlüğünün herhangi bir yolda kısıtlanması bilimin yayılmasını güçleştirir, böylelikle de insanın usa dayanan yargı ve eylemlerini engeller.
Bir baskı aracı ve ideolojik aygıt olarak devlet – 1
Aristoteles’ten Platon’a Hegel’e Marx’a kadar birçok filozof ve kuramcı devlet kavramıyla ilgilenmişlerdir. Platon, “Devlet” adlı yapıtında devletin kurulmasının amacının toplumun mutluluğunun sağlanması olarak açıklar. Hobbes ise, eşit insanların diğer insanlarla uzlaşmak için bir sözleşmeye ihtiyaç duyduğunu, onun da devlet kurumu olduğunu
Yeryüzünün Lanetlileri Kitabına J.P.Sartre Yazdığı Önsöz
1961 TARİHLİ BASKIYA ÖNSÖZ
Jean Paul Sartre
Kısa bir süre öncesine dek yeryüzünün nüfusu iki milyardı: beş yüz milyon insan ve bir buçuk milyar “yerli”. Birinciler “Söz”e sahipti, ötekilerse bu sözü ödünç almışlardı. Bu ikisi arasında aracı olarak hizmet veren satılmış kralcıklar, derebeyler ve tepeden tırnağa sahte bir burjuvazi vardı.
Acı duyma korkusu vardır. Fiziksel acı sinirsel bir tepkidir
ama psikolojik acı beni tatmin eden şeylere tutunduğum
zaman ortaya çıkar çünkü o zaman onları benden alabilecek
herhangi bir kişiden veya şeyden korkarım. Psikolojik birikimler
onlara dokunulmadığı sürece psikolojik acıya engel
olurlar; demek istediğim ben bir birikim ve tecrübe yumağıyım
ve bunlar herhangi ciddi bir rahatsızlığa engel olurlar -
öen de rahatsız edilmek istemem. Dolayısıyla bunlara dokunan
herkesten korkarım. Yani korkum bilinendendir, acıyı
uzaklaştırmak ya da hüzne mani olmak için birer araç olarak
biriktirdiğim fiziksel veya psikolojik birikimlerden korkarım.
Ama hüzün psikolojik acıyı durdurmak için birikim yapma
sürecinin içindedir zaten. Bilgi de acıyı
durdurmada yardımcı olur. Tıp bilgisi fiziksel acı duymayı nasıl engellerse, inançlar
da psikolojik acı duymayı engeller,
