Biz hep karanlıktan korkutulduk. Oysa karanlık masumdu. Kendi iç dünyamızı aydınlatacak olan ışığı yakabilmek için karanlıktan beslenmemiz gerekiyordu. Karanlık huzurdu, karanlık saf ve duruydu.
Sayfa 68Kitabı okudu
Ne garipti aşk. Hem canını yakardı hem de yaktığı yerden papatyalar açardı.
Sayfa 48Kitabı okudu
Bugün içini ısıtan şeyin, yarın canını yakacağını nereden bilecektin ki ?
Sayfa 21Kitabı okudu
Sahi, canını aşk ile acıtmak hangi hastalığın belirtisiydi? Ruhunu bir başkası için incitmek ne tür bir fedailikti?
Sayfa 94Kitabı okudu
En keyiflisi aramak lazımdı yaşamın. En eğlencelisini, en heyecanlısını... Denenmedik yol, kulaç atılmadık deniz bırakılmamalıydı. Bazen bir ormanda bulmalıydı insan kendini. Bazen de kalabalıkların arasında yükselen bir müziğin kreşendosunda.
Sayfa 78Kitabı okudu
Bu dünya bir savaş meydanı gibiydi. Ya yaşam savaşını kazanmak için hikayeni yaşatmak ya da yaşama veda edip hikayene son vermekti
Sayfa 20Kitabı okudu