Yapılması gereken şey, hayatı, sürekli ağıt yakarak geçirmekten kurtaracak şeyi arayıp bulmaktır.
Her şeyi bildiğini düşünen bir kimsenin öğrenebileceği bir şey yoktur.
“ Kimi insan günden güne mülkünü geliştirmekten hoşnuttur; kimisi de atını. Bense kendimi geliştirmekten memnun olurum. “
Biliyorum ki her doğan ölür, bu bilinen kanundur. O halde ölmem lâzım. Ben ebediyet değilim. Ben bir insanım; saat günün bir parçası olduğu gibi, ben de bütünün bir parçasıyım. Saat gelir ve geçer. Ben de gelir ve geçerim. Geçip gitme şekli önemli değildir.
Kalbimiz neredeyse, hayatımızın engeli de oradadır.
İnsan taş ya da ağaç gibi parmakla gösterilmez; inandığı ilkelerle gösterilir.
Sadece sevmek için güç bulabiliyorum.
Sokrates'in Savunması
Sokrates, kendini savunmak için hazır olması gerektiğini söyleyen birine;
- Yaşamımın bu savunma için baştan sona bir hazırlık olduğunu bilmiyor musun?
- Ne tür bir hazırlık?
- Neyin kendi hükmüm altında olduğunu gördüm.
- Ne yaptın bunu görünce?
- Ne insanların içindeyken ne de kendi başımayken hiçbir adaletsizlikte bulunmadım.
İyi eğitim almamış ve zayıf kimselerce elde edilen her türlü kabiliyet, sonuç olarak o kimseye gereksiz bir kibir ve şişirilmiş bir hava katar.
.
Doğa insanlara bir dil ama iki kulak vermiş ki, başkalarından konuştuğumuzun iki katını duyabilelim.
.
.
.
.
Bir salyangozun iyiliğinin kabuğunda bulunması pek olası değildir; peki bir insanın iyiliğinin olması muhtemel midir?
.
.
.
Gücendiğim ya da gücendirdiğim insanlara karşı, onlar yeniden barışmak istediklerinde sakinleşmeyi ve onları kolaylıkla affetmeye hazır olmayı; çok dikkatli ve titizlikle okumayı, kendi yüzeysel düşüncelerimle tatmin olmamayı ya da başkalarının sıradan görüşlerini hemen kabul etmemeyi; beni kendi kopyalarıyla tanıştıran Epiktetos'un Söylevler'iyle yüzleşmeyi öğrendim.
Sokrates'in bize nasihatini hatırlayalım: "Sorgulanmamış hayatı yaşamayınız!