Mutlu yaşam üzerine - Seneca
epikürosçuluk, Stoacılık ,septisizm, yeni plantonculuk dört önemli Yunan ekolü ve okuludur.stoa okulu zenon tarafından kurulmuştur.temsilcileri zenon,kleanthes,khrysippos ,diogenes ,ponetius, Poseidonisos,seneca , epictetos ve Marcus aureliustur. Roma stoacılığının temsilcilerinden biride senecadır.bu kitap seneca'nın iki kısa kitabının (mektubunun) birleştirilmiş halidir . sürgünde iken yazmıştır, Romalı bir devlet adamı olan Seneca iki ayrı kişiye ithaffen yazmış. İlk kitap da mutlu yaşam üzerine tavsiyeler de bulunuyor. Seneca ya göre insan mutlu olmak istiyorsa hayatta beklentileri dizginlemeli , kendi doğasına uygun yaşamalı, Zihni temiz olmalı, hazlar ve korkular terk edilmeli , nihai hedefi erdemli yaşamak olmalı.Ahkaki doğruluğa önem vermeli ve şunu ekliyor haz peşinde koşmak mutlu etmez.haz peşinde koşmak aslında köleleştiriyor diyor Seneca. ikinci kitap da insan ömrünün aslında kısa olmadığını insanın zamanını boşa harcadığı anlatıyor. Seneca biraz kaderci bir tutum sergiliyor. Bazı şeyleri dert etmeyin razı olun tarzı var. Kitabın kısalılığına bakıp da hafife almayın ağır bir kitap bazı yerlerde kendini tekrar ediyor buda sıkıyor insanı buna rağmen kesinlikle okunmalı şiddetle tavsiye ederim. 
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı Üzerineseneca 
Seneca
Mutlu Yaşam Üzerine – Yaşamın Kısalığı ÜzerineSeneca · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20217.6k okunma
Şimdilerde -belki düzensiz- “Atarax tablet” alınıyor gibi
Antik Avrupa dünyasındaki belli başlı üç felsefe okulunun -Stoacılık, Epikurosçuluk ve Kuşkuculuk- üçü de bir dinginlik halini hedefliyordu. Yani felsefe, düzenli olarak alınması halinde ataraxia'ya ulaştıracak olan bir yatıştırıcıydı. Felsefe yapmanın amacı iç huzuruydu.
Sayfa 9Kitabı okudu
"ölümsüz" hayvan
Gerek Epikurosçuluk gerek Stoacılık için riyazet ölüm düşüncesiyle sıkı sıkıya bağlıydı. Ölüm düşüncesi hayatın her anına değer katan şeydi. Bu nedenle hayatın her anını son anıymış gibi yaşamak gerekiyordu. Her gün 'yaşadım' diyebilen kişi kendinin efendisiydi ve mutluydu. 'Yaşadım' demenin kusursuz hazzını tecrübe etmek, varlığın zaman dışılığının bilincine varmak demekti.
İkinci yol, Epikurosçuluk yoludur. Hayatın umutsuzluğunu bilerek, ejderhaya da farelere de bakmadan, ama özel- likle de çalının üstüne fazlasıyla düştüğü yerlerde balı en iyi şekilde yalayarak var olan nimetlerden yararlanmaktan ibarettir bu da.
Sayfa 44
Doğru yolu bulmuş bir Epikurosculuk vardı, gülümseyen hoşgörü vardı, alınyazısı ve sorumluluk kavramları vardı, stoacılık vardı; kısası, işini bilen bir keyif ehli ustalığı ile boşa harcanmış bir yaşamın her an tadına bakmak için ne gerekiyorsa hepsi vardı.
Sayfa 437Kitabı okudu
Söz konusu Helenistik-Roma felsefesi döneminde, dört büyük felsefe okulu, sırasıyla Epikürosçuluk, Stoacılık, Septisizm ve Yeni-Platonculuk çağın başat felsefeleri olarak ortaya çıkmış ve bunlardan ilk üçü kendi aralarında ciddi bir rekabet içinde olmuştur.
Epikurosçuluk ve Stoacılığın sızması kolaydı: Soyut yapıların yerini âhlak alıyor ve soysuzlaşmış akıl, pratiğin aracı haline geliyordu.
Sayfa 43 - Metis & 13. Baskı & Çürümenin Kitabı & Alacakaranlık DüşünürleriKitabı okudu
Epikuros, felsefesine göre yaşayan bir adamdı. Bu da Atina'nın dış mahallelerinde izleyicileriyle birlikte bir proto-komün Bahçe oluşturmasına yol açtı. Bu topluluk burada sebze-meyve ekerek ve çoğunlukla Epikurosçuluk üzerine olan uzun sohbetler yaparak sade bir yaşam sürdürdüler.
...
Kayda değer bir nokta: Epikuros döneminde Yunanistan'da hüküm süren adetlerin aksine Bahçe'de kadınlar hoş karşılanıyordu. Felsefi muhabbetlerde eşit muamele görüyorlardı. Arada masalara fahişeler dahi oturuyordu. İşte bu durum Atina'da dedikoduların yayılmasına yol açtı: Epikuros ve takipçileri "ahlaksız hedonistler"di. Oysa hiç de öyle değildiler: Bizzat Epikuros sakin hazları azgınlarına yeğlerdi. Devrin diğer Helenist felsefe akımlarının aksine Epikurosçuluk hem cinsiyet hem toplumsal sınıf bakımlarından eşitlikçiliği kucaklıyor ve uyguluyordu.
Sayfa 22Kitabı okudu
