Tüm mutluluk ve zevkler negatif, acıysa pozitif nitelikte olduğundan, hayat zevk alacak bir şey değil atlatılacak, savuşturulacak bir şeydir; bu yüzden de (Lat.) degere vitam, vita defungi, scampa così.
Hevesle seçtiğimiz figürler arasında hayalini kurduğumuz, belirsiz bir mutluluğun aldatıcı imgeleri gözlerimizin önünden geçer ve biz onların aslını boş yere ararız.
Bazen geç kalmaktır aşk… Ben sana geç kalmışım biraz! Yarım bir hikaye bizimkisi… Başı eksik sonu olmayan ortası sen ve ben’li… Göğüs kafesimde her gün biraz daha büyüyen ve kapanması mümkün olmayan bir boşluktun sen. Denize düşen yılana sarılırmış Feza… Ben aşkının içine düştüm de sensizliğe sarıldım. Gözyaşlarım kurumadan başladım kahkaha atmaya… Artık hiçbir aşk paklamazdı beni. Mutsuz insanı kandırmak zordur çünkü.