Onu tanımayan yoktu:"Ben İstanbul'da herhangi bir evin kapısını çalsam ya anası ya babası ya dayısı amcası hulasa biri tanıdık çıkar. Bana çorbamı verirler. İcap ederse çamaşırımı yıkarlar. Ben bankadan bile zenginim." Böyle bir hayat yaşayan Neyzen, eline geçen parayı da etrafında tanıdığı tanımadığı ihtiyaç sahibi kim varsa onlara dağıtırdı.
