Ben bu olayın içerisinde kasten bir eri öldürmedim. Benim bu koşullar içerisinde bir eri öldürmek siyasi inancıma terstir.
#Erdal Eren
Erdal Eren, davasına inanmış ve halkının çıkarlarını her şeyin üzerinde tutmuş, sembol isim, ideal bir devrimcidir.
Allah ŞAHADETLERİNİ kabul etsin.
MEKANLARI CENNET OLSUN
2015-2016-2017 YILI TEMMUZ AYINDAN
BERİ 1170 VATAN EVLADI ŞEHADETE ERDİ
1-ŞEHİT POLİS MEMURU BÜNYAMİN TORĞUT
2-ŞEHİT POLİS MEMURU OKAN ACAR
3-ŞEHİT POLİS MEMURU FEYYAZ YUMUŞAK
4-ŞEHİT UZMAN ONBAŞI MÜSELLİM ÜNAL
5-ŞEHİT ASTSUBAY MEHMET YALÇIN NANE
6-ŞEHİT POLİS MEMURU TANSU AYDIN
7-ŞEHİT ASTSUBAY İSMAİL YAVUZ
8-ŞEHİT UZMAN
Erdal Eren, aynı zamanda Teoman'ın ailesinin uzak bir akrabasıymış. Eren idam edildiğinde Teoman henüz çocukmuş. Anılarını kaleme aldığı "Faso Fiso" adlı kitabında; "çocuk yaşta, bu olup biteni pek kavrayamadığını" söylüyor. Yıllar sonra her şeyi idrak ettiğinde, Erdal Eren için "Boş ver beni mühim değilim, bu onun hikayesi" diye başlayan bir şarkı da o yazıyor: "Daha on yedi, on yedi, 17'ymiş"
Sayfa 23
"Amman aman, yandım aman kurşun gibi izler, son bakıştaki o gözler kaldı aklımızda" diyen şarkıyı çoğumuz vedalaştığımız sevgilimizi düşünerek dinleriz. Oysa Aysel Gürel bu sözleri 12 Eylül darbesinin ardından, henüz 17 yaşındayken idam edilen Erdal Eren'in son fotoğrafındaki bakışları karşısında duygularını ifade etmek için yazmış.
Sayfa 23
Erdal Eren'i 68 kuşağı sanan eleman tarih anlatıyor ya kahhar.
"Daha on yedi" deyince, Erdal Eren gelir aklıma. Yutkunurum!
“Oysa daha on yedi yaşındayken dünyayı umursamadan yaşayabilmeliydik. Ne de olsa hayat insanlara özgürce yaşamaları için yeterli zamanı vermiyordu.”
Sayfa 20Kitabı okudu
Zorla büyütülmüş küçük çocuklar...
Fotoğrafın yaşlanmaya vakit bulamamış, hep çocuk kalacak sahibini hiç unutmadım. Yaşı on yedi, adı Erdal Eren'di.
Umuda Kürtaj Uygulayan Ülke
Denizin boynununa urgan dolamak
Mısırın sultanı Yusuf'un adaşı da işkence görür
Reşit olmayan ölümler görmüştür memleketim genç fidan Erdal Eren'i.
Yurdunu kim sevmişse öldürülmüştür sürgün edilmiştir
Ufak eller aç kalmasın diye kalem kitap tutuyor.
Meclisteki rey veren kuklalar ortalığı karıştırıyor
Emekçi çocuğuna meyve alamıyor
Cinayetler güneşten önce doğuyor
Ölümler
Matemler
Kederler
Ülkenin tamamını süsler
Gazetelerde, ajanslarda ölümler
Öldürülürler anneler
Katile iyi keyifler.
Erdal Eren'e
Hayatın bir hikayesi varsa bizimki biraz da bu idi işte Ölüm en gencimizden yakaladı, on yedisindeydi Şimdi uzun uzun susuyor belleğini yitiren kim varsa Çağ nedir, unutuş ne; zaman bir iğne deliğinden geçip
Darası oluyor birikmiş anıların ve ölümlerin Kekeme bir tarih yazıcısının bize ayırdığı sayfada Kanlı bir nida işaretiyiz, tarihin imlasını bozan !
Yaralı bir nidayız yaşadığımız bu dünyada
13 Aralik 1980 Anisina saygiyla
Şimdi sessiz duruyoruz kıyısında bir düşüncenin
Unutmamak için çünkü unutuşun kolay ülkesindeyiz
Ölü balıklar geçiyor kırışık bir denizin sofrasında
Ve ellerinde fenerleriyle benim arkadaşlarım
Durmadan düşünüyorum
Ne kadar çok öldük yaşamak için.”
Onat Kutlar
Erdal Eren anısına...
Elbet bir bildiği var bu çocukların.
Kolay değil öyle genç ölmek,
Yeşil bir yaprak gibi;
Yüreği koparıp ateşe atmak
Pek öyle kolay değil.
Hem öyle bir ağaç ki ;
Şu yaşamak denilen şey,
Her bahar yeniden yeniden tomurcuklanır da,
Yalnız bir bahar çiçeklenir.
