Erdem Yaman
@erddemyaman
insan biraz da kendi emeğidir.
Felsefe Grubu Öğretmeni
Lisans Mezunu
Mersin
Mersin
3 reader point
Joined on February 2020
Şu anda okuduğu kitaplar
Dilin evrimi hakkında-
...
İkinci bir teori, dilimizin dünyayla ilgili bilgi paylaşımıyla zaman içinde evrildiğini öne sürer ve elbette en önemli bilgiler, aslan ve bizonlarla değil insanlarla ilgili olanlardır. Bu teoriye göre dilimiz dedikodu yapma aracı olarak evrilmiştir ve Homo sapiens her şeyden önce sosyal bir hayvandır, sosyal işbirliği hayatta kalma ve üreme için kritik öneme sahiptir. Kadın ve erkek bireyler için aslanların ve bizonun yerini bilmek yeterli değildir, asıl önemli olan kabilede kimin kimden nefret ettiğini, kimin kiminle ilişkiye girdiğini, kimin dürüst ve kimin hilebaz olduğunu bilmektir.
Sayfa 38Kitabı okuyor
120 syf.
·
Not rated
Reader Follow Recommendations
Ama her zaman yalnız değildir o. Uzun kış geceleri bastırınca, kurtlar avlarının peşinden vadilere indiği zamanlar, sürünün başında görürsünüz onu. Solgun ay ışığında ya da kuzeyin alev alev günbatımında, arkadaşlarının önünde bir dev gibi atlayıp ilerlediğini görürsünüz. Daha genç bir dünyanın şarkısını, sürünün şarkısını söylerken görürsünüz.
Sayfa 119Kitabı okudu
Ne dersin birazdan ölür müyüm ben artık? Pamukları onun için mi hazırlıyorsun? Çenemi neyle bağlayacaksın? Bir sargı bezi belki. Nasıl, böyle sırtüstü yatmaya devam edebilirim değil mi ölürken? Ya da kalksam, ayakta ölsem? Ortanca oğlan ayakta ölmüş. Ayakta değil de, daha doğrusu askıda. Kalbi dayanmamış verdikleri elektriğe. Hep yanıklar vardı bileklerinde. Gördüm tabii cesedini. Çok yakışıklıydı. Kalın kaşları, Kalın bıyıkları, iştahlı dudakları vardı. Uzun boyluydu, kaderiniz benzemesin ama seni andırıyordu doktorcuğum. Aslında hepsi yakışıklıydı ölen çocukların. O tabuttakiler, darağacındakiler, yanıp kül olanlar, kanat çırpıp uçanlar, kaybolanlar, sakat kalanlar... hepsi senin gibi yakışıklıydı doktorcuğum çocuğum. Ve içleri şarkılarla doluydu.
Sayfa 22Kitabı okudu
“Serbest insan ve esir, patriçi ve pleb, derebeyi ve toprak kölesi, usta ve çırak, bir kelime ile ezenler ve ezilenler, nihayet bulmaz bir zıddıyetle birbirine karşı göğüs gererek bazen el altından, bazen açıktan açığa fasılasız bir mücadeleyi devam ettirdiler.”
Ve gözlenen, gözetlenen bir bilinç, alışılmış işlerini yaparken gözlendiğini duyan bir bilinç, yetişkinlerin gözleri önünde oynayan bir çocuk gibi, hemen doğallığını yitirir. Baudelaire'in o denli tiksindiği ve hayıflandığı bu "doğallık" hiç yoktur onda: her şey yapmacıktır, çünkü her şey gözetlenmektedir, en küçük değişiklik, en zayıf bir istek bakılmış, çözümlenmiş olarak doğmaktadır.
Sayfa 12 - Payel yayın, 2. BaskıKitabı okudu
