"Yürürken otururken yatarken
Hep çürümek durumunda kalmış
Duyduklarımızdan dolayı kulaklarımız
Gördüklerimizden ötürü gözlerimiz
Dokunduklarımız için ellerimiz.
Belli bir bozgun yaşamışız
Her şeye ölüm dadanmış sanki
Kadınlar ki anne olmamak için direniyorlar
Erkekler ki savaşmayı tümden unutmuşlar
Çocuklar zaten hiç çocuk olmuyorlar
Çocukluk kalkmış dünyadan gibi
Her çocuk antik çağ filozoflarından bir kalıntı sanki."
Şiirler/Erdem Bayazıt
Gece inmiş şehre
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi.
Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler.
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?
~Erdem Bayazıt
Ama sen uzaklardaydın ey kalbim
Uzaklardaydın, sevdiğim uzaklardaydı
Ayın yıldızların çağlayarak
Berrak şelaler yaparak
Coşku içinde aktığı
Bir yerlerdeydi.
Hani bir gün bir çobana rastlamıştık
Kalabalık toplanıyor büyük meydanlara
Aşka veda
İnsanlar geçiyor yollardan
İnanca veda
Şehir kapanıyor içine
Toprağa veda
Dolaşıyor bir heykelin taştan eli
Üstlerinde insanların
Kuşlar bulutlar göç ediyorlar
Yüzünde son gülümseme
Kaybolurken çocukların
İnsana veda..
Erdem BAYAZIT
Ey bizim sabır yüklü toprağımızın kutsal ağacı
Sen bize hayatsın umutsun mezarlar kadar derin
Bizi tutan bir şey varsa dirilten o sensin
Üzerinde uyuduğumuz yavru kuşların
tüy renkli sıcaklığı..
▪Adil Erdem Bayazıt
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir açık deniz gibidir
Pas tutmaz benim içim
yeryüzü gibidir toprak gibidir
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin, güneş gibisin bazen.
Adil Erdem Bayazıt
Aşk Risalesi
Yaslan göğsüme sevdiğim
Benim gönlüm gök gibidir, açık deniz gibidir.
Paz tutmaz benim içim yeryüzü gibidir.
Toprak gibidir.
Sen ki bulut gibisin
Ay gibisin güneş gibi bazen.
Adil Erdem Bayazıt
Hep yarınları bekledi bu insanlar,
geldiğini hiçbir zaman
fark etmediler…
Erdem Bayazıt