Eren D.
@erendemrts
İnsanız ya huyumuz kurusun..
İnsta: erendemrts
Lisans
Ankara
144 reader point
Joined on February 2020
Sabitlenmiş gönderi
''Lal kırmızısı beşiklerde doğmuş, istedikleri her şey önlerine gelmiş olanlar yaşam mutluluğunun ne demek olduğunu bilmezler,' aynı şey ''hayatlarını öfkeyle kabaran bir denize atılmış dört tahta parçasına hiç teslim etmemiş olup, mavi bir göğün kıymetini bilmeyenler için de geçerlidir.''
Sayfa 681Kitabı okudu
son ~
Kendimi inandırma gücünü yitirdim ben. İyi şeylerin bu kadar yakınımda durabileceğine ve olabildiğince uzun süreceğine inanmıyorum..
Reader Follow Recommendations
İnsanın nereye gitmek istediğinin bir önemi yok, esas olan, hayatın seni nereye çağırdığı..
Bir yardımları dokunmayacaksa bilmelerinin ne anlamı var?
Deliren delirdiğini bilse dünyası zindan olurdu.
Kendi hayatımın gürültüsünden kulaklarım sağırlaştığı için bir başkasının hayatından gelen kısık sesleri duyacak halde değilim.
Gözden kaybolmanın, kaçmanın, yok olmanın yolunu böyle bulmuştu; her şeyini aynılaştırarak..
İnsanlar kendi değer yargıları nispetinde anlam veremedikleri tavırlarla karşılaştıklarında, önce yorulmadan, usanmadan o insanları dönüştürmeye, kendilerine benzetmeye çalışıyor, dönüştüremediklerinden de bir anda nefret etmeye başlıyorlar dı.
Bir insana ve kelimelere inanmak, ama ekmeğe ve suya inanır gibi derin bir duyguyla inanmak, aklımın ucundan bile geçmiyordu artık..
Bir insanın ihtiyacı ne kadar büyük olursa olsun, başka insanların acılar çekmesinden daha önemli değil..
Bir acıyı bölüşmeye hazırım, ama yeni bir pişmanlık yaşamanın düşüncesi bile bütün gücümü yok etmeye yetiyor..
Yalnızlık denen uçurumun kıyısında yuvarlanırken can havli ile bir yerlere tutunsam belki düşmeyecektim, emin değilim belki buna rağmen düşecektim ama gururum el vermediğinden hiç bir yere tutunmadım ve bunu bile isteye seçmiş gibi yuvarlandım aşağıya..
Bir başıma yaşamayı hemen hemen öğrendim. Hemen hemen diyorum, çünkü insan tek başına yaşayamaz. Yaşamak sandığı şey kendi küflü, rutubet kokan yalnızlığında içten içe çürümek, azar azar tükenmekten ibaret..
Beklemek, beklemek, beklemek ve sonra hiç bir şey olmamış gibi kaldığın yerden devam etmek zorunda kalmak; umut etmek ve her seferinde incinmek, yaralanmak, yaramı sarmak, saklamak, saklanmak ölesiye sarsılmak kalbimi yoruyor..
Bir insanın ihtiyacı ne kadar büyük olursa olsun, başka insanların acılar çekmesinden daha önemli değil..