Temelsizlik anksiyetesi
Kendimizin yarattığı dünyanın kendimizden başka bir temeli olmadığı için yaşanabilecek “temelsizlik anksiyetesi” sürekli kaçındığımız bir duygudur. Özerk davranma, yalnız kalma ya da kararlar verme gibi durumlardan kaçınarak bu duyguyla yüzleşmemeye çalışırız. Kendimizden daha büyük güç mitos arar ya da yaratırız. Ya da Heidegger ve Sartre’ın vurguladıkları gibi, daha güçlü bir savunma mekanizması sayesinde, dünyamızı sanki bizim yaratımızdan bağımsızmışçasına yaratırız.
Sayfa 192 - Metis yayınları
Bu dünya öyle bir dünyaydı ki güneş balçıkla sıvanamaz, hiçbir gerçek sonuna kadar gizli kalamazdı.
Ağlayasım geldi
İçeriye girdi, evini gözden geçirdi, burnuna özlediği, hiçbir yerde bulamadığı evinin kokusu geldi, boğazına bir yumruk oturdu, boğazı tıkandı, “Hoşbulduk güzel evim,” dedi, senden daha, senden sıcak, tatlı, güzel bir yer var mola şu dünyada?” Gülümsedi, ardından da, “Yok,” diye kestirdi attı.
Okur Takip Önerileri
“Şurada, bir sandalyenin üzerinde, gırtlağıma kadar kendi yaşamıma gömülmüş oturuyor ve hiçbir şeye inanmıyorum.” (s.73)
Hayallerimde “güzel ve yüce şeylere sığınarak” ne büyük aşklar yaşadım, ey Tanrım! Yeryüzündeki hiçbir varlıkla ilgisi olmayan, bu bütünüyle hayal ürünü aşklarım beni öylesine doyuruyordu ki sonradan gerçek bir sevgiye gereksinme bile duymuyordum.
