Bavulları hep toplu olmalı insanın. Romanlarda yalnızlığı yücelten paragraflar asmalı evinin en görünür duvarlarına. Yalnızlık paylaşılmaz dizeleriyle başlamalı güne. Gece yastıkla dertleşmeye, gündüz aynayla gülüşmeye, kendiyle hüzünlenip kendiyle keyiflenmeye hazır olmalı. Hep kalkıp savaşacakmış kadar cesur ama hep başını alıp gidecekmiş kadar gözüpek olabilmeli..