“Doğada hiçbir şey kendisi için yaşamaz.
Nehirler kendi suyunu içemez.
Ağaçlar kendi meyvelerini yiyemez.
Güneş kendisini ısıtamaz.
Ay kendisi için parlamaz.
Çiçekler kendileri için kokmaz.
Toprak kendisi için doğurmaz.
Rüzgar kendisi için esmez.
Bulutlar kendi yağmurlarında ıslanmaz.
Her şey birbiri için yaşar.
Birbiri için yaşamak doğanın kanunudur.”
Eski çağlardan süregelen bir anlayıştı bu; bütünlüğü anlatırdı. Özü iki cümleydi;
“Ben, biz olduğumuz zaman ben olurum.”
“Ben, ben olduğum için sen, sensin.”