Eren
@ernzcanli
Bu*
1944’te Dostoyevskiyi okudum, o günden beri huzurum yoktur.
Dünüm yok yarınım sır
Biyografim bu kadar.
Psikoloji
12 okur puanı
Mart 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Şu geceler eskiden çok işime yarardı. Beni bir insan yapan gecelerimi yitirdim. İnsan mı? Yo, hayır; insan olmak için insanların arasına karışmak gerekir. Sadece karışmak mı? İkiyüzlülük etmeden mümkün mü bu? Yerine göre gülümseyeceksin, el sıkışacaksın, kol kola gireceksin; öfkeni yerinde göstereceksin, durup dururken değil zamanı geldiğinde hızla uzaklaşacaksın. Her şey yerine göre olacak. Her şeyin yerini bulması için biraz yalan, biraz daha yalan, sonra biraz daha yalan. İnsan mı? İnsan olmak isteyen kim? Beni ben yapan gecelerimi yitirdim.
En yakınlarımızı bile ne kadar yakın tanıyoruz ki? Önemli olan bildiklerimiz değil. Hissettiklerimiz
Okur Takip Önerileri
İnsan var dokunduğuna değer kazandırır
İnsan var dokunduğuna değer kaybettirir
Affetmek zorunda değilsin.
Hazır değilsen affedemezsin. Buna hazır olduğundan da affetmeyi seçmen şart değil. Yoluna devam edebiliyorsan affetme. Bırak o da senin hakkın olsun...
Aşık olmayı biliyorsan, hayal kırıklığı hazır olmalısın. Zira aşkta kırılmayan hayal yoktur.
İnsan sırdan ibarettir kırk yerinden kilitli sandık gibi. İnsan aşktan ibarettir. Kırk yerinden düğümlü kalp gibi.
İnsan öfkeden ibarettir kırk yerinden kenetlenmiş yumruk gibi.
İnsan intikamdan ibarettir Kırk yıl geçse de acısını unutmayan yılan gibi.
Kaybolduğum karanlıklar içinde yıllardır aradığım bir ışıktı bu…
Beynimin kıvrımlarında ateşlenen bir duygunun bütün ruhunu sarmaladığı o gece, uykularımı kaçıran heyecanla, kendini kontrol edemez bir haldeyim. Çünkü sabah olunca hayatımda yeni bir sayfa açılacak, hayalini iple çektiğim günlere nihayet ilk adımımı atabileceğim…
Ölüme Yakın
Akşamüstüne doğru, kış vakti;
Bir hasta odasının penceresinde;
Yalnız bende değil yalnızlık hali;
Deniz de karanlık, gökyüzü de;
Bir acaip, kuşların hali.
Bakma fakirmişim, kimsesizmişim;
-Akşamüstüne doğru, kış vakti-
Benim de sevdalar geçti başımdan.
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış;
Zamanla anlıyor insan dünyayı.
Ölürüz diye üzülüyoruz?
Ne ettik, ne gördük şu fani dünyada
Kötülükten gayrı?
Ölünce kirlerimizden temizlenir,
Ölünce biz de iyi adam oluruz;
Şöhretmiş, kadınmış, para hırsıymış,
Hepsini unuturuz.