Okuduğum ilk Buket Uzuner kitabı. Kitap başlarda çok güzel gidiyordu bana göre, ama Mike'tan itibaren maalesef bu güzelliğini sürdüremedi. Kitapta çarpık ilişkiler mevcut, bu durum kitabı realiteden koparmış. Kitapta iyi gördüğüm tek özellik: Dağılmış bir ailenin çocuklarında yıllar geçse de o izlerin etkisini sürdürmesi.
Kitabın sonu hakkında söyleyebileceğim tek şey; hiçbir şey anlamadığım, fazlasıyla havada kalan bir sondu. Hani yazar bize bırakmış sonu diyeceğim, ama o kadar havada kalmış ki sonu tamamlamak bize kalamıyor.
Kitapta yoğun bir şekilde intihardan bahsedilmesi de beni fazlasıyla kasvete boğdu, "mizah dolu" kısmını önemseyerek okuyacaksanız beklentiniz karşılanmaz.
Buket Uzuner'in diğer kitaplarının farklı bir tarzı olduğu söylenmiş, bundan dolayı yazarın diğer eserlerine karşı önyargılı davranmayacağımı düşünüyorum ama öncelikli eserlerim arasında da yer alacağını sanmıyorum.
Tavsiye eder miyim, yine de hakkı yenilmemesi gereken bir kitap. Şans verin.
