Dönüp dolaştım gene sana vardım
Sen yatarsın sen uyursun
Sen kalkamasın sen üşürsün belkide kadın
Örtüm ceketimi toprağına üşüme..
Ne çok ölü var böyle
Sende onlardansın
Ne çok çekilmez yokluğun
Belki de bu ölülerin arasında benim de yerim vardır
Ah gönlüm
Gene derin sularda yüzer durursun.
Kaç defa demeliyim
Bu derinlik sana fazla.
Ah aklım ve de yüreğimin sesi
Hiç mi iyi tarafa itesin yok
Ya sulara
Ya çukurlara itersin
Bu yaşanmışlık sana hayli fazla...
Hiçbir zaman unutmam o lanetli günü
Evimin balkonunda oturup
Üç dört gün sonra gidişini gideceğini
Düşünmek hangi akıl kabul eder ki
Hiç unutmuyor o insanların dediklerini
Hele memleketimin kahpeliği
İnsanınım sırt çevirisi
Bunların hiçbiri unutmak mümkün değil.
Okur Takip Önerileri
Ne çok şarkılar biriktirmişim günlüğümde
Ne çok yazmışım üstelik adını
Şiir defterime
Şimdilerde hiçbirini manası kalmadı
Ne sen döneceksin
Ben de vazgeçecem bu inatçı huyumdan haylazlığımdan.
Ne çok yılları mı gençliğimi yıpratmışım
Herkesler karşısında seni savunmuş
Kendimi savunamamış
Ben beni yiyip bitirmişim
Kendime illetler üzüntüler dost edinmişim
Lakin vazgeçecem bu senli huylarımdan.
Geç oldu uzun oldu
Lakin toparlandım
Ne aynalara düşman
Ne kendimde kusurlar ararım
Çok haksız etmişim kendime
Yıpratmışım da kendimi
Uzun oldu zor oldu
Lakin ben ben oldum kendimi buldum..
Aşk karın doyurmuyor derdin
O ki belli ki gittiğin yerler bile
Seni doyuramıyor.
Yozgattan selam var
Diyarbakır'a
Herkesler oturmuş
Hallerimize ağlarlar
Tarla da ne işçi
Çadırlarda ne kimsecikler kaldı
Herkes senin telaşına düşmüş durumda.
Yozgattan haber var
Birinin elleri ötekinin ayakları tutmuyor
Birinin sancılar uyutmuyor
Ötekini gelememek
Yozgattan acı haber var
Diyarbakırdan'da
Hangisine yetişsinler garibanlar...
Giyindim en güzelinden
Ve de kokular sürdüm
Aman rüyama girince
Sana, kötü görünmek istemem.
Yüzünü göreyim
Bide sesini duyayım
Ondan, ilerisi
Görmeyeyim, duymayayım...
Hangimizi önce...
Ne kadar saçma değil mi sorduğum sorular
Akılı bir insanın sormayacağı sorular
O ki aklım yerin mi onu bile bilmiyorum
Herşeyi unutuyorum.
Bazen dönüp dolaşıp hep aynı yere
Ne talihsiz adammışım
Sevdamı alsalar elimden
Canlarını yakardım
Lakin canımı aldılar elimden hiçbir şey yapamadım
Ne talihsiz başım varmış böyle
Saçlarım dökülürler hepsi de illeten
Hastane koridorlarını
Bugün farkettim yaşlanmışım
Üstelik henüz yirmi iki yaşımda
Başımda ne saç
Aklımın içinde ne kayda değer iyi bir hatıra...
Sanki bir illet almış tüm iyi anılarımı
Almış gençliğimi elimden
Adı alzheimer olsa gerek
İçimde hiç yaşama hevesi de yok.
Bugün farkettim unutuyorum da
Ayrıca yılı ve de günleri
Hissediyorum da ölüme yakınlığı
Aklımda sadece sancılar...
Ne durusun sen öyle tepemde
Acımı yaşamayacak mıyım
Ve de iki mısra
Bir kaç gözyaşı
Gözlerimi kamaştırma.
Özür dilerim sanırım
Biraz kötü davrandım
İyi geleceksen bana
Işığın da insanlar gibi zarar vermeyecekse
Gitme ışığını kesme üstümde sokak lambası...
Seninle konuştuğumu duyan deli sanır
Aman sesimizi kimse duymasın
Asıl deliler onlar
Haberleri yok.
Hem bak ışığın umut saçar belkide
Siyahlıktan kabaran göğsüme...
Yine aklımda ne işin var
Sen evli ve çocuklusun
Bir ailen var
De var git çık aklımdan
Biri görürse
Bu utancla yaşayamam.
Özür dilerim öyle kaba olduğuma bakma
Senden sonra hiçbir zaman kendime gelemedim.
Gel otur biraz çokta yakın durma
Kokun esmesin
Yeniden yokluğunla savaşamam
Beni kendi hallerime bırak
De var git yuvana...
Onlar oydu
Herşeyi karanlığa bören
Onlar oydu
Herşeyin içine eden.
Onlar oydu
İyiliği kötülüğe çeviren.
Onlar oydu
Haddini bilmeyen.