Beşeriyetin kütüphanesindeki ebedi yapıtlardan biri. Eser, beş oyun barındırıyor. Aristophanes’in günümüze ulaşan toplam komedya sayısının neredeyse yarısı.
Oyunları, toplumun o günkü şartlarında yazarca yanlış giden şeylerin komedi öğeleri eşliğinde altının bolca çizildiği, siyasal, politik birer taşlama ve ayrıca, yazarın Atina adına beslediği tüm iyi niyetlerinin tükendiği noktada birer ütopya olarak okumak gerekiyor.
Ne şekilde olursa olsun yine de eserlerin handiyse tümü, güldürmekten ziyade düşündüren; dönemin yargılama sisteminden tutun savaş adına alınan senato kararlarına kadar Atina halkını doğrudan etkileyen önemli konularda konunun muhataplarını isim vererek, dolaysız ve hilesiz şekilde ısıran; tragedyaların, izleyenlerin kötü örneklerine şahit olarak kendilerine ahlaki yönden çeki düzen vermesi adına içerdiği mesajlarını efsanevi karakterler üzerinden değil, gündelik hayatın gerçek olayları ve kişileri üzerinden farklı bir tonda veren; ve nihayet, yaratıcısının özgünlüğüne ve gözü pekliğine hayran bırakacak kadar müstesna birer komedya örneği.
