Bugün haberlerde gördüm, intihar eden birisini 3 ay sonra bulmuşlar… Daha sonra yalnızlık kavramını çok bencilce kullandığımı düşündüm. Aslında yalnız felan değilmişim; canım istediği zaman arayacak ailemden birileri var veya iş arkadaşlarım vs var. Ki bir çoğumuzda aslında aynı durumda… Melankoliyi seviyoruz ama rol yapıyoruz sanki. Tamam belki çoğu zaman çevremizdeki insanlar bizi anlamıyor olabilir ama elbet anlaşıldığımız anlarda oluyor. Mutluluk kavramı gibi bi şey… anlaşılmakta anlık bir şey galiba… sevdiklerimizin kıymetini bilmek lazım. İyi geceler dostlar, arayanınız, merak edeniniz çok olsun.