Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.6
Veda
Esir Şehirde Bir Konak / 1918-1924
İşgal altındaki İstanbul'da Osmanlı'nın son Maliye Nazırı'nın ve konağındaki insanların yaşadıkları olaylar anlatılıyor. Arka planda gerçek tarihi olaylara dayanan ve biyografik unsurları barındıran oldukça sürükleyici bir dönem romanı.
"Veda" aynı zamanda Ayşe Kulin'in "Osmanlı'dan Günümüze İstanbullu Bir Ailenin Hikayesi" serisinin ilk kitabı. Seri; "Umut", "Hayat" ve "Hüzün" adlı kitaplarıyla devam ediyor.
İyi okumalar.
" Bir avuç eşkiya " , " Ordudan kovulmuş bir kaç serseri " , muzaffer bir dünyaya karşı zafer kazanabilir mi?
Bir kere, kendilerinden uzakta, kendilerinin yardımına muhtaç olmadan " zafer " değil, " aferin " kazanmak olur mu?
Bu sözler kitaba damgasını vuruyor herhalde. O sebeple Kemal Tahir'in bu sözleriyle başlamayı uygun gördüm.
İstanbul’un işgali sırasında Türklerin işgal yıllarındaki tavırlarını anlatıyor kitap. Farklı tipte insanlarla ile karşılaşmak mümkün. İstanbul Hükümetinin tarafını tutanlar, Kuvayi Milliyeciler ve her şeyi oluruna bırakan vurdumduymaz insanlar. Bu üç tip insanın olaylara bakışlarını, düşüncelerini görebiliyorsunuz. Baş kahramanımız olan Kamil Bey’in şahsında ise ideal Türk aydınında bulunması gereken tüm özellikler toplanmış durumda.
Batı kültürü ile yetişen Kâmil Bey’in İstanbul’a gelerek fikirlerinin nasıl değiştirdiğini ve milli mücadeleyi nasıl desteklemeye başladığını, bunun için neler yaptığı öyküleştirilmiş. Hikaye arasına tarihi veriler o kadar güzel yerleştirilmiş ki hem adlarıyla hem tarihleriyle kronolojik olarak aynı anda kurtuluş mücadelesine de tanık oluyorsunuz okurken.
Olay örgüsünden ziyade ana konuyu vermek daha doğru olur, hikayeyi buyrun sizler de okuyun.
Ben devamına başladım bile. Esir şehrin mahpusu üçlemenin ikinci kitabı :)
Sarıkamıştan Sibiryaya, Birinci Dünya Savaşı Anıları. Metin Tekin 175 sayfa 3.baskı Timaş Yay.
Metin Tekin, 1956 Amasya'nın merkez köylerinden olan Akyazıda doğdu. İlkokulu köyünde orta lise öğrenimini farklı okullarda yaptı. Yüksek öğrenimini İstanbul Atatürk Eğitim Enstitüsünde tamamladı.
Yazar, çevresinde yaşayan 93 harbi, Balkan, Yemen, Sarıkamış ve Kurtuluş Savaşlarına katılmış gazilerin ya da yakınlarından derlediği anılarla oluşturmuş eserini. Bu anılarda Sarıkamış Savaşında Ruslara esir düşen askerlerin Sibiryalara götürülüşü, Yemende İngilizlere esir düştükten 6 yıl sonra evine dönen askerlerin hüzünlü hikayeleri var. Savaşın ateşi birer birer Anadolu evlerine düşerken babasını eşini evladını bekleyenlerin duygularını yalın akıcı bir ifade ile okura aktarıyor. Büyük göçte yaşanan olay okuyucuya bu kadar da olmaz ki dedirtiyor.
Anadolu'nun her bir köşesinde sıkça dinlediğimiz bu yaşanmışlıkların hepsini keşke yazıya dökebilmiş olsaydık.
Öneririm.
Kemal Tahir’in “Esir Şehir Üçlemesi” serisinden ilki: Esir Şehrin İnsanları
Milli mücadele döneminde bir gazeteci: Kamil Bey….
Kamil Bey bir paşa çocuğudur ve savaş sebebiyle mali sıkıntıya düşünce esir bir şehir olan payitahta (İstanbul'a) dönmek zorunda kalmıştır.
İstanbul’un işgal altında olması ve artık esir bir şehir olmasına rağmen kurtuluşa inanmayan insanlar çok fazladır.
Ayrıca Amerika’nın mandasını isteyenler de çoktur. Önceleri bu durumla hiç ilgili olmayan Kamil Bey, memleketin içinde bulunduğu zor durumu görünce vatan için faydalı olmaya çalışır.
Anadolu’da direniş hareketi başlayınca Kamil Bey de bu harekete yardımcı olur.
Hatta esir bir şehirde vatanı için çalışırken tutuklanır.
Romandaki tüm karakterler, gerçekten çok güzel işlemiştir Kemal Tahir. Akıcı bir anlatımla dönemin olaylarını, insanların çaresizliğini gözler önüne sermiştir.
Mutlaka okuyun
17. yüzyılda Türk korsanlarca esir alınan ve İstanbul'a getirilen Venedikli köle ile onu satın alan Hoca adlı sahibinin hikayesi tek kelime ile muazzamdı. Kitabı okurken resmen devrelerim yandı. Kim köle, kim sahip olaylar, konular anlatılırken kişiler iç içe geçiyor, tabiri caizse birbirine karışıyor.
Venedikli köle ile Türk sahibi üzerinden doğu batı farklılıkları kadar aslında insanların, olayların ve yaşantıların birbirine çok benzediğine vurgu yapılıyor.
Orhan Pamuk'un kalemine gittikçe daha çok hayran olmaktayım. Yarı gerçek, yarı kurguya dayalı bu kitapta da yazıldığı döneme ait çok fazla araştırma, inceleme ve emek var.
Zülfü Livaneli'nin bazı kitaplarının esin kaynağının Orhan Pamuk kitapları olduğunu düşünmekteyim artık. Okudukça bunu daha net görmekteyim.
Kitaptaki favori karakterim "hoca" oldu. Onun yaşadığı topraklardaki ve çevresindeki cehalete, insanların beyinlerini kullanmamasına, sorgulamamasına tahammülü olmaması, böylesi insanları sürekli olarak "aptallıkla" itham etmesi, hatta "Yakından Tanıdığım Aptallar" diye bir yazı kaleme alması şahaneydi :) Hoca'da resmen kendimi gördüm. :))
Beyaz Kale- Orhan Pamuk ( Tanıtım ve İnceleme)
İnsanların uğraştığı işler, oluşturduğu yapıtlar bireysel deviniminin izlerini taşır. Türk Edebiyatı’ nda önemli yere sahip olan Orhan Pamuk’un deviniminin en bariz örneğini oluşturan Beyaz Kale’de, yazarın bugün bilmiş olduğumuz edebi yönünün temel motiflerinin izlerine bolca rastlayabiliriz. 134
Kitap bana geçen Mayıs ayında okuduğum Halide Edip'in Ateşten Gömlek eserini çok anımsattı. Ikisinin de dönem eseri olmasının yanında Ateşten Gömlek'ten farklı olarak Esir Şehrin İnsanları'nda hikaye tamamen Istanbul'da geçiyor. Anadolu'daki mücadele gazetelerdeki haberlerden ibaret. Payitahtta verilen ise bambaşka bir mücadele...
Belki de bu
Hkübūtøpia diyor ki
Esir şehirde bir konak,,, Osmanlı'nın son demlerinde sosyal ve siyasal hayatı çok rahat bir şekilde seyrebileceğini bir eser.Karakterleri: Ahmet Reşat eşi Behice kızları Leman,Suat ve Sabahat , yeğeni Kemal,teyzesi Saraylıhanım. Azra, Mahir,Mehpare ve Halim ve diğerleri,
Vatan uğruna harcanan yok olan hayatlar, sevgiler vee aşklar..batan bir devlet,, zor günler.. Osmanlıya memlekete vatana vedaaa ...
Aklıma mıh gibi çakılan ve kitabın ana düşüncesi saydığım paragraf:
"Halbuki bizler zamanında değişmeyi ve asrileşmeyi becerebileydik, başımıza bütün bu belalar gelmeyebilirdi.Her şeye karşı direndik.Asrımıza ayak uydurmadık.İnkişafımızı kendimiz yapmadığımız için bizi değişmeye borç almak zorunda kaldığımız memleketler zorladı.Ehh zorlama ile de ancak bu kadar olur....Olmaz yani." Memleket meselelerinde değişim olmaz ise ne olacağını gösterdi kitap hazin bir sondu doğrusu.
Yaşlı, mağrur ,emsalsiz ve masal bir şehir olan İstanbuldan benim söyleceklerim bu kadar.Ah İstanbul ne hikayeler sığdırmışsın koynuna.
#okudumbitti
#YaşarKemal
#Kuşlar'daGitti
#79sayfa
"Azat buzat beni cennet kapısında gözet"
Eski dönemlerde esir azat edemeyenlerin kuş satın alarak azat etmesi ve bu kuşlara adak kuşları diye isimlendirerek gelenek haline gelmiş bir şeymiş bu. Daha önce hiç duymamıştım. Günümüze bu gelenek farklılaşarak gelmiş haliyle.
Yaşar Kemal aslında Kuşlar da gider kitabıyla bize kaybettiğimiz insanlığa dair öyle anlamlı bir seslenişte bulunmuş ki... Kitabın arka kapağında aslında çok güzel özetlemiş, İstanbul'un çürüyen, kirlenen yüzünün ve insanlığın da şehirle birlikte yok oluşunun romanıdır demiş.
Kitap bittiğinde kendimize şunu soruyoruz : "Giden kuşlar mı yoksa kaybettiğimiz insanlığımız mı?"
Kentleşme ve betonlaşmanın çarpıcı gerçeğiyle de yüz yüze geliyoruz aslında. Ve bir kez daha bu sisteme isyan ediyoruz.
Kesinlikle tüm kitaplarını okumak istediğim bir yazar ve herkesin de okumasını tavsiye ediyorum..
" İnsanlık belki Mahmudun bu ağız dolusu gülüşünde, bu yürek dolusu sevincindedir, kim bilir, belki..."
"O parlak ışığı göremiyorsak, gözümüz içimizin karanlığındadır"
"Bir karış arsa için İstanbul'un bu aç gözlü canavarları birbirlerinin gözlerini oyacak, birbirlerinin ırzlarına geçecek, birbirlerini boğazlayacak, kıtır kıtır kesecekler".. Kitabın ilk baskısının 1978 olduğu düşünülürse bu nasıl bir geleceği öngörmedir demeden geçemeyeceğim. Nokta
384 syf.
·
Puan vermedi
Küçükken çocukluk kahramanı Hezârfen sayesinde uçmaya sevdalanmış olan 20 yaşlarındaki Vecihi, uçmak ve tayyarecilik eğitimi almak için Bağdat'tan İstanbul'a dönüyor. Yeşilköy Tayyare Mektebi'nden başarı ile erkenden diplomasını alan Vecihi kendisini Kafkas cephesinde buluyor. Uçma aşkı vatan sevdasıyla birleşince ne soğuğu hissediyor bedeni ne de bir uçuşta kalıcı hasara sebep olan belindeki rahatsızlığı. Ruslara esir düştüğünde dahi kaçmayı başaran Vecihi, Mustafa Kemal'in görevlendirmesiyle Anadolu'ya geldiğinde saray destekçileri tarafından vatan haini damgası yerken, annesi ve kızkardeşi de çeşitli baskılara maruz kalıyor. Vatan sevgisini herşeyin üstünde tutan Vecihi, ülkesi tamamen bağımsızlığına kavuşmadan, çocukları çok seviyor olmasına rağmen, bir aile kurmayı dahi düşünmüyor.
'Vecihi' ismiyle ilk kez küçükken izlediğim 'Neşeli Günler' filmindeki bir sahne sayesinde tanışmıştım. Sonrasında öğrendim ki Vecihi Kurtuluş Savaşı doneminde, düşmanlara korku salan, pilot ve mühendislik beceresini zor şartlarda dahi başarıyla ortaya koyan, hedefini bulmayan tek bir atışı için dahi devlet malını heba etti diye kahreden, vatan sevgisini herşeyin üstünde tutan ve maalesef hakettiği değeri savaş sonrası, ömrünün geri kalanında veremediğimiz, tarihimizde önemli bir şahsiyet imiş. Ne iyi geldi şu dönemde bu kitabı okumak
