17. yüzyılda Türk korsanlarca esir alınan ve İstanbul'a getirilen Venedikli köle ile onu satın alan Hoca adlı sahibinin hikayesi tek kelime ile muazzamdı. Kitabı okurken resmen devrelerim yandı. Kim köle, kim sahip olaylar, konular anlatılırken kişiler iç içe geçiyor, tabiri caizse birbirine karışıyor. Venedikli köle ile Türk sahibi üzerinden doğu batı farklılıkları kadar aslında insanların, olayların ve yaşantıların birbirine çok benzediğine vurgu yapılıyor. Orhan Pamuk'un kalemine gittikçe daha çok hayran olmaktayım. Yarı gerçek, yarı kurguya dayalı bu kitapta da yazıldığı döneme ait çok fazla araştırma, inceleme ve emek var. Zülfü Livaneli'nin bazı kitaplarının esin kaynağının Orhan Pamuk kitapları olduğunu düşünmekteyim artık. Okudukça bunu daha net görmekteyim. Kitaptaki favori karakterim "hoca" oldu. Onun yaşadığı topraklardaki ve çevresindeki cehalete, insanların beyinlerini kullanmamasına, sorgulamamasına tahammülü olmaması, böylesi insanları sürekli olarak "aptallıkla" itham etmesi, hatta "Yakından Tanıdığım Aptallar" diye bir yazı kaleme alması şahaneydi :) Hoca'da resmen kendimi gördüm. :))

Beyaz KaleOrhan Pamuk · Yapı Kredi Yayınları · 20229bin okunma

·

22 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Caner Toptaş