Harika tespit :)
Doğal ve doğuştan eşitsizlik anlayışına katılmanın insan onuru ile bağdaşmaması nedeniyle, böyle bir tartışma anlamsız görülmektedir. Çünkü böyle olması durumunda her şey, sadece mistik yaradılış inancıyla, yani Tanrı'nın seçimi olarak açıklanacaktır. Oysa Tanrı'yı böyle algılamak, kişisel yaşamımızın şu ya da bu yönde sorumlu tutmak demek olur ki, bu açıkca Tanrı'ya inanmamaktır. Diğer bir anlatımla dünyadaki iyilik ve kötülükten Tanrı değil, insan sorumludur, diye düşünmek bu insanın seçim hakkının bulunduğunu kabul etmektir. Aksi takdirde Tanrı'nın bazı insanlar için iyiliği, diğer insanlar için kötülüğü seçtiği sonucuna ulaşılır. Bu anlayış, Tanrı'nın insanlar arasında eşitlik ilkesine aykırı davrandığının örtülü anlatımıdır. Gerçekte Tanrı, eşit ve adil davranmıyorsa, bu onun güvenilmez olduğu anlamına gelir. Fakat insan Tanrı'ya güvenmezse, ona inanmaz da. Dolayısıyla kişisel yaşamımızdan sorumlu olduğumuz ve en azında bir ölçüde kendi seçimlerimizin ürünü olduğumuza inanmaktan başka yol kalmıyor.
Orijinali İngilizce olan alıntının çevirisi.
İnsanların ihtiyaçları acil olduğunda, toplumsal eşitlik için savaşmak yerine, günlük bir somun ekmek ve birkaç parça kömür karşılığında bir siyasi partiye sadakat göstermenin daha mantıklı olduğuna onları ikna etmek zor değil.
şeriatçılık, akılcı ve eleştirel yaklaşımları tümden reddettiği için, çeşitli plaftormlarda şeriatçılarla tartış
manın onların gerçek yüzlerini geniş halk kitlelerine göstermekten öte bir anlamı yok. .. Çünkü, insan haklarını ve özgürlükleri, eşitlik ve demokrasiyi alabildiğine kullanan ama reddeden bu akım, Tıpkı bir kara delik gibi, içinde hiçbir demokratik ve özgürlükçü umut kıvılcımı taşımıyor.
