Ne bekleyeceğimi bilmeden kitabı okumaya başladım ve 9.Kural'a kadar ancak dayanabildim. Peterson fikirlerini karmaşık ve ayrıntılı gibi göstermek için sıkıcı benzetmelere zorlanmış sonsuz İncil imaları ve anlamsız anekdotlara başvurmuş. Herhangi bir kuralın sonuna geldiğinizde başa dönüp kuralın ne hakkında olduğunu tekrar
MEH
Kitabın 720 sayfa olmasının tek nedeni tekrarlanan diyaloglar ve olaylar. Belli başlı birkaç olay dışında o kadar hiçbir şey olmuyor ki ne tam anlamıyla duygusunu alabildim ne de bir karakter gelişimi görebildim.
Shannon sürekli düşüyor... Hem de çamurun ve suyun içine... Şaka yapmıyorum en az 3 kez falan yaşandı bu. 2 kez de malum yerde duş almak zorunda kaldı.
Mini mini bir kızımız ve dev erkomuz (klişe alert!!) birbirlerine çok aşıklar ama kızımız babası tarafından gördüğü şiddet ve eski okullarında gördüğü zorbalıklar yüzünden kimseye güvenemiyor. Dallama erkomuz da rugby sporuyla kafayı bozmuş, profesyonellik uğruna acıdan ölürken bile ben iyiyim ya bir şey yok diye geziyor. Çok tuhaf bir ikili gibi geliyor kulağa değil mi? Öyleler... Aralarındaki en düzgün konuşma birbirlerine bu tarz özgüvensizliklerinden bahsetmeleri. Onun dışında kitapta geçen bütün diyaloglar ya komik olsun diye uğraşılmış ama tam becerilememiş ya da belli başlı kamu spotları vermekten öteye gidememiş.
Bana kalırsa vaktinize değecek bir kitap değil. Benim de değmedi açıkçası. Şiddet sahnelerinin yazılma şeklini de oldukça duygusuz ve yüzeysel buldum. Herkes kitabı okurken ağladığını söylüyordu ama mimik oynamadı bende. Gerçekten ağlayacağınız bir kitap okumak istiyorsanız A Little Life okuyun ve gözyaşınıza değsin.
Ps: ikinci kitabı da varmış sanırım. Sırf Shannon'un babasına ne olacağını merak ettiğim için onu da okur yorumlarım bir ara.
İ
Bu kadar düşük puana rağmen beni kitapta tutan nedir diye düşünürken son sayfalarda cevabımı aldım. Spoiler vermeden incelememi yapacağım. İlk öncelikle bildiğimiz fantastik dünyalara benziyor ama yazar bunu biraz daha peri masallarından arındırarak anlatmış. Şimdiki zamanla yazılan kitaplar ya kendini çok sevdirir ya da iyice soğutur bu kitap da öyle olmuş. Jude küçük yaşta bir adamın annesini ve babasını öldürüp kardeşleriyle hiç bilmediği peri diyarına sürüklenir. Kardeşi Taryn ile Jude birer ölümlüdür ama aynı anneden olma ablası Vivi ise bir peridir, annesini ve babasını öldüren ise annesinin eski kocası ve peri diyarının generalidir. Jude bir ölümlü olarak dünyasına uyum sağlamıştır fakat hor görülmekten ve ezilmekten de yorulmuştur. Krallığın hükümdarı en sonunda tahtını devretmeye karar verdiğinde yeni varisin casusu olarak atanır ve olaylar başlar. Okuduğum diğer fantastik kitaplara göre çok farklıydı, Jude karakterinin çok özenli bir şekilde yazıldığını düşünüyorum. Tipik kötü karakterler yoktu, tipik iyi karakterler de yoktu. Kimin dost kimin düşman olduğuna asla karar veremiyorsunuz. O aradığınız güçlü kadın karakter bu kitapta da var ama ben fiziksel güçten ziyade mental anlamda güçlü buldum. Finale kadar puanım 8 ya da 9 olurdu o da çeviriden dolayı, asla unutamadığım böyle bir kitapta "ömrü billah" yazısını görmek şaka gibiydi ama Dex'in çevirmenlerinin şanını herkes bildiği için zaten başlamadan önce hazırlıklıydım. Hiç beklemediğim kadar iyiydi, aşk bekleyenleri pek tatmin etmez ama gerçekçi hisleri ve beklenmedik olay örgüsünü seviyorsanız tam sizlik.
216 syf.
9/10 puan verdi
İlk birkaç sayfası sonrası beklentimi düşürerek okuduğum, sanırım pek de bir yere bağlanmayacak diye düşündüğüm ancak bittiğinde ummadığım şekilde beğendiğim bir kitap oldu. Kısa bölümleri sizi sıkmadan, ileri sarılmış bir film edasıyla tutarlı bir biçimde ilerliyor. Genel temaya yayılmış nostalji hissini, eski şarkıların yerinde kullanılışını ve sanki Yeşilçam klasiklerinden bir kesit izliyormuşum duygusunu pek bir sevdim. Geçmişiyle, bugünüyle, yaralarıyla, büyüme hikayesiyle, beklentileriyle her kadının kendinden bir parça yaşanmışlık bulabileceği bir esas karakter Mihrap. Yarım kaldığı her yerde onunla beraber kalbim kırıldı, onun sövemediği kadar da sövdüm ciğersiz Dalyan'a. Kurgusal dünyadaki erkekleri de kapatmamız gerekecek sanırım, şaka bir yana anlayacağınız üzere kendinizi kaptırdığınız duysanız hiç de yabancılamayacağınız bir tanıdığın hikayesi gibi. Büyük beklentileriniz yine de olmasın tabii, ama başlandığı gün biten hoş bir etkisi yok da diyemem. Yazardan okuduğum bu ikinci romanı, ilki olan Behicenin yarım kalan işleri'nden daha çok sevdim. Velhasıl naçizane önerim okuyunuz efenim:)
"Kadın gönlüyle şaka olmaz."
Bir Türk klasiği hayranı olarak yine bir Türk klasiği kitabıyla karşınızdayım.
Kitap Zehra'nın kıskançlığını ele alıyor. Ama bence kitapta Zehra'nın kıskançlığından çok Suphi'nin güzellik ve kadın düşkünlüğü göze çarpıyordu. Suphi'nin tutulduğu şeyin aşk mı yoksa tutku mu olduğunu, Suphi'nin gelgitlerine
bu kitap hakkinda cok gorusum var ama hicbiri fazla net olmadigi icin icimden hic yazmak gelmiyor. belki yazdikca netlesir umuduyla yaziyorum yine de. genel olarak spoiler icerecek diye dusunuyorum ama cogu insan da filmini izlemistir yuksek ihtimalle, bilmiyorum. ozellikle bir major (?) spoiler olacak ama.
bakin bu klasik bir kitap, hani klasik
