Asrın Bizi
Eksiklerim vardı tamamlamam gereken, masamın üstüne bir kaç parça eşya almalıydım.Geçenlerde de çok kızmıştım kendime, başarmak İstediğim birkaç işi başaramamış ve istediğim belgeleri alamamıştım.Hayran olduğum ve içinde bulunmayı arzu ettiğim birkaç hayat tarzı da vardı. Belki bir ev belki bir mevki. Birkaç senelik kitap listesi yapmıştım hepsini
Çocukları bu dönemde nasıl mutlu edebiliriz?
📌Çocuklarınıza özel vakit ayırın. Onlarla oyunlar oynayın. Malesef şimdiki ebeveynlerde şu sıkıntıyı görüyorum. "Ben çocuk muyum oyun oynayacakmışım "diyor. Her insanın içinde bir çocuk var. Lütfen çocuk ruhlu olmaktan utanmayın. Çocuğunuzun gelişimi için oyun şart. Hele bu zor süreçte kafasını dağıtmak için oyunlar çok etkili. Sizde
uygulamanın azizliğinden paylaşamadığım inceleme
kitap, gülmenin tarihini eski ahit'te anlatılışından itibaren alıp bir tarih çizgisi üzerinden günümüze kadar getiren bölümlerden oluşuyor
benim açımdan ilk bölümlerde akıp giden metin ortaçağ zamanlarındaki gülmenin sahneye girişiyle bir miktar tıkanıklığa uğradı, oradaki baskı ve yasaklanış gülmenin-kahkanın uğradığı zorlayıcı değişim canımı sıktı, kalan okumamı bir müddet bekleme moduna aldım
yakın zamanda ise yarım kalanların lanetine uğramamak için kendisine dönüp yeniden başladım anlatılanları anlamaya ve son bölümlere doğru konunun içine tekrardan güzelce girmiş ve merakla okurken bulmuştum kendimi
kitabın son bölümü lenny bruce'a bir ağıt tadında olmuştu, anlatılan pek çok kişiyi yakından tanımadığım için bir yerde okumak sıkıcılaşıyordu hâliyle fakat lenny bruce'u mrs.maisel'da izlemiş olmak eski bir tanıdıklıkla aniden karşılaşmak gibi tatlı bir hava yaratmıştı,
kitabın son kısımlarında artık bu -benim için- tanıdık yabancıyla yol almak insanı gülümseten bir yolculuğa çıkarmış gibiydi ve son satırlara geldiğimde şunu düşünmeden edemedim; kitap sanki sırf lenny bruce'u anlatmak için yazılmıştı, tabii bu abartı bir ifade olsa gerek fakat hissettirdikleri çok mantıklı geliyordu işte insana.
gülmenin böylesine ayrıntılı bi tarihi olacağı aklımın ucundan geçmezdi, bu açıdan 
Kahkahanın Zaferi 'nin açtığı ufuk tartışmasız çok iyiydi benim pencerem açısından, yine de okuduğum tarih benim kültür ve geleneğim için sığ, baskıcı ve anlaşılmaz kalıyordu çünkü bizde tebessüm sadakadır ya
işte böyle düşüne düşüne bitirmiş bulundum eseri
Kendime biraz olsun iyi gelmesi için kitap okuyorum. Ki gerçekten geliyor ama bunun suçluluğunu duyuyorum.. Bir yandan da odamda yerde kalan kitaplarım geliyor aklıma. Eve çıktığımızda onları kitaplığa yerleştirmek istememiştim bir süre. Ertelemiştim, çünkü onları kaldırıp eski yerine koymak, bir nevi gece yaşadığım şeyle yüzleşmek ve idrak etmek demekti. Hazır değildim o an. Ki hazır olsam bile boşa gidecekti, çünkü ikincide tekrar dökülürlerdi kesin. Şimdi onlardan yaklaşık 500 km uzakta, Ankara'da, anneannemlerin evindeyim. Ve bunun için bile çok şanslıyım. Basit gözüken, küçük gözüken ama ne kadar mühim olduğunu fark ettiğimiz her şey için çok şanslıyım. Dönebileceğimiz bir evimiz olduğu için de çok şanslıyım. Sadece şu an hazır değiliz buna.
Bu olayın tekrarının olma olasılığı da çok korkutucu. Umarım olasılık olarak kalmaya devam eder.
Hepsi geçti, bitti demek isterdim ama yola en sevdiklerin olmadan devam etmek zorunda kalıyorsun ve hiçbir şey eskisi gibi olmuyor.
Her şey her zaman eksik kalacak. Bir film izleyeceksin ama eski tadı vermeyecek, bir kitap okuyacaksın ama aklın hep gidende, dalgın dalgın satır aralarında dolaşacaksın. Gündelik hayatta yaşadığın en ufak bir olayı dahi giden kişiye bağlayacaksın. Dilinde sürekli onun adı, o olsaydı şöyle yapardı, o olsaydı şöyle olurdu diye sayıklayıp duracaksın.
Hayata devam edeceksin ama ölene dek içinde bir boşlukla yaşayacaksın.
Olası bir felakette canınız kime emanet bakın ögrenin
İsmail Palakoğlu (d. 1972, Afşin), Türk yazar ve yönetici. 2011'den beri Türkiye Diyanet Vakfı ve Diyanet İşleri Başkanlığı'nda görevler almış Palakoğlu, 2018'den itibaren Afet ve Acil Durum Yönetimi Başkanlığı'nın (AFAD) bünyesinde çeşitli pozisyonlarda görev almaktadır.
Hayatı
Palakoğlu 1972'de Kahramanmaraş'ın