Ay Şahrud…
Kim anlar ki eşkıyanın sağlamlığını
Özleminin çiseyle yıkanmış şafak değerini, kim?
Hani ellerine kuşlar inerdi
Kardan üşüyen kuşlar
Bahçen kuş sevinçleriyle inlerdi
Ay Şahrud
Eşkıya yüreğime çığ düştü
Üşüyorum ha, aç ellerini
Tunay Bozyiğit | Nefesimi Süreyim
Tunay Bozyiğit
Beni hapiste vurdular Keje, ölmedim. Hastalandım, bir ciğerimi orda bıraktım gene ölmedim. Çok dövdüler beni, kan kustum ama ölmedim. Yaşadım, seni bir kez daha görebilmek için yaşadım. Şimdi bana dediler ki kimse sesini duyamıyormuş. Susmuşsun… Benimle de konuşmayacak mısın Keje. Sesini duyamayacak mıyım?
Sevgi gizli oldukça kalpte büyür ve şiddetlenir. Mesela sevgi onu öldürdü gizledi" Denilir. Ancak seven kişi sevgisini açığa vurur, açıklar ve ilan ederse zayıflar ve yok olmaya yüz yutar.
Sevgi bir hazinedir. Hatta kulun kalbine ve içine yerleştirilmiş en büyük hazinedir.
Ona hırsızların ulaşabileceği bir yol yoktur
Eğer açılıp saçılırsa bu durumda yol kesen eşkıya ile hırsızlara hazinenin yeri gösterilmiş olur. Zira nefisler kıskançtır. Sevgiliyi bir başkasının daha sevmesi nefse hoş gelmez. Sevgiliyi kıskandığında ise Sevgiliyi seven diğer kalplere saldırır ve onlardan söz konusu sevgiyi çıkarır.
Irkçı faşizm hiçbir zaman diyalog kurmaz. Kendisini üstün gördüğü iddiasını tartışmaya açmıyor bile. O kadar üstenci, o kadar bağnaz, o kadar kibirlidir. Bugün Gazze’de yaptıklarını gayet normal gösteren bir vehim dünyasında yaşıyor ABD’li veya İsrailli Siyonist ırkçılık. İşgalci olduğu topraklarda insanların direniş hakkını pişkince terörizm olarak görüp kendi varoluş hakkına bir saldırganlık olarak da sunabiliyor.
Hani, “bunun da savunulabilir tarafı var mı artık?” dediğiniz yerde çocuğuyla, kadınıyla, doktoruyla, öğrencisiyle, gazetecisiyle, insani yardım gönüllüsüyle katledilen Gazze halkının direniş eylemlerini terörizm, onların katledilmesine itiraz edilmesini anti-semitizm olarak niteleyebiliyor.
...
yenisafak.com/yazarlar/yasin-...
Küçük İskender
Çek perdeleri, kapat ışıkları
bu telaşlı yokoluşun fosforu aydınlatır bizi
uykum geldi diyorum
tutulamayacak yeminsin, yemin ederim
heryeri keserim, herkesi, herşeyi keserim
bıçağımı taşıyan elde kader çizgim de gizli!
bitiyor
sancıda safları sıklaştıran o garip haz bitiyor
bir kez olsun samimi bak
bak!
Gecenin eteklerine eşkiya ayrılıklar siniyor!
Ayrılıklar uyandırmalı kör yüreğimi.
cehennem yangınlarından ölmeden çıktıysa bedenim artık
benim olmalıyım, benim.
Yeter yüreğimi bir çift gözün
ateşine rehin verdiğim...
Ateş artığı değildir karşılığımız...
Pusatını dağ sisinden alan,
firarini mermisine emanet eden bir namludur
bu eşkıya sevda ki zulasında asılı durur kefenlediği ölümü...
Ellerinin çeliğine su verilmiştir ta Ademden beri.
Bilir ve intihar cüretiyle yoklar yüreğinin tetiğini...
Çıkardı
Harâmi hırlıydı şimdiki beyden,
Eşkiya eskiden dağa çıkardı.
Konuğa kem gören şu köhne köyden,
Eskiden essahtan ağa çıkardı!..
Hanzonun, hırbonun, nüfusu azdı.
Doksan bin içinde dokuz olmazdı!
Sığırın hepisi öküz olmazdı,