"Eskiden gittiği yere renk katan insanlar vardı, şimdi herkes gittiği yerin rengini alıyor.."
Çevresinde, kolayca hükmedebileceği bir topluluk yaratmıştı. Hiçbir konuda onunla yarışamayacak bir kalabalık. Yapamadıklarının hırsını çıkarmak için kolayca yüklenebileceği bir kütle. Topluluğun yıldızı, toplantıların vazgeçilmez insanı oldu. Delicesine araba sürmek onda, briçte kazanmak onda. Bir köşeye çekilip suratını astığı zaman, kadınlar
Bir şarkın olsun. Senin olsun. Hayatına her giren insana “bu benim şarkım bak” diye dinlet. Bir gün o kişinin hayatından çıktığında bir radyoda denk gelirse, seni hatırlasın.
Tek bir parfümün olsun. Özdeşleşmek iyidir. Dünya bu illa ki bir tek sen kullanmayacaksın. Öyle bir sana ait olsun ki, bir yabancıda bile duysa “acaba burda mi” diye kokuyu
Salaş bir restaurant edin. Patronundan garsonuna kadar tanı. Kafan mı bozuk, mekan dolu mu, sana yer açacakları kadar müdavimi ol. Bir masan olsun hep oturduğun. Bir başına gitsen bile başına bir şey gelmeyeceğini bil. Bir gün belki kapanır ya da yıkılır. Ama sen önünden her geçtiğinde “burda eskiden hep bi yerim vardı” dersin.
2024
Koca bir yıl kayıp gidiyor elimizden
Sonbaharın rüzgârına direnebilmiş son yaprak da düşüyor şimdi
Eskiden kaçıyoruz haberler bu yönde.
Kışın ortasında yazı arıyor ahali.
Kaç yeni yıl heyecanıyla harcandı ömür.
Takvimler kaç yaprak döktü yeniye ulaşmak için
Kaç kez kovaladı akrep yelkovanı
Kaç yeniye tercih ettik vazgeçmem dediklerimizi
Kaçtan geriye sayıyorduk başlayın hadi.
Kimden kaçıyoruz onu da söyleyin bari.
Ne buldunuz onca yeniden ne umuyorsunuz?
Yeniye girince eskiler çıkar mı sahi?
Söz: Hakkı Elikara
Bir şarkın olsun. Senin olsun. Hayatına her giren insana “bu benim şarkım bak” diye dinlet. Bir gün o kişinin hayatından çıktığında bir radyoda denk gelirse, seni hatırlasın.
Tek bir parfümün olsun. Özdeşleşmek iyidir. Dünya bu illa ki bir tek sen kullanmayacaksın. Öyle bir sana ait olsun ki, bir yabancıda bile duysa “acaba burda mi” diye kokuyu
Kafam biraz dolu da...
Bu aralar düşünüyorum...
Küçükken keşfetmek ve yeni diyarlara uelkan açan dev gemilerin korkusuz kaptanı olmak ne güzeldi. Ucu bucağı belirsiz ortalarda bilmediğimiz şeyleri dener keşif ile beslenirdik. Çocukluk hata yapabilmeözgürlüğü de sağlar ağlar dururduk ama hep bir ders vardı. Şimdi bakıyorum. Aynaya bakıp düşünüyorum. Eskiden ilk defa denediğimde beni mutlu eden bu güzel kokular, görüntüler, gülüşler; şimdi eskisi gibi bir haz vermiyor. Yerine bana o anları hatırlatıyorlar. Eskiden olan onca şeyi artık biliyorum. O kaptan sanki emekli oldu ve denize hasret kaldı. Kokusu hep burnunda. Ben büyüdüm derken bunları hissediyorum bu aralar. Eskisi gibi bir çocuk olup kendi hatalarıma tahammül edebilmek öğrenebilmek istiyorum. Ama zamanın akışına ayak uydurdum ve büyüdüm şimdi ise yeni bir ben var ve bu ben bilgili birisi. Artık sadece o denizi hatırlayıp bu hatıralar ile yaşamak zorunda...