Serenad
Yeşil pencerenden gül at bana,
Işıklarla dolsun kalbimin içi.
Geldim işte mevsim gibi kapına
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.
Açılan bir gülsün sen yaprak yaprak
Ben aşkımla bahar getirdim sana;
Tozlu yollarından geçtiğim uzak
İklimden şarkılar getirdim sana.
Şeffaf damlalarla titreyen, ağır
Koncanın altında bükülmüş her sak.
Seninçin dallardan süzülen ıtır,
Seninçin karanfil, yasemin zambak...
Bir kuş sesi gelir dudaklarından;
Gözlerin, gönlümde açan nergisler.
Düşen öpüşlerdir dudaklarından
Mor akasyalarda ürperen seher.
Pencerenden bir gül attığın zaman
Işıkla dolacak kalbimin içi.
Geçiyorum mevsim gibi kapından
Gözlerimde bulut, saçlarımda çiğ.
"İnsan neden kendi kendinden nefret eder?"
"Korkaklık belki de. Ya da hiç yakanı bırakmayan yanılmak korkusu, başkalarının senden beklediklerini gerçekleştirememek korkusu..."
"... deli olmak, düşüncelerini iletmekten aciz olmak demek. Sanki bir yabancı ülkedesin, çevrede olup biten her şeyi görüyor, anlıyorsun ama istediğini anlatmaktan dolayısıyla da yardım bulmaktan umutsuzsun, çünkü orda konuşulan dili bilmiyor, anlamıyorsun."
"Hepimiz şu ya da bu biçimde deliyiz zaten."
Okur Takip Önerileri
"Varoluş bir kusurdur."
Yaşarken başımızdan hiçbir şey geçmez. Dekorlar değişir, kişiler girer çıkar yalnız. Başlangıçlar da yoktur; günler anlamsız bir biçimde birbirine eklenir durur, sonu gelmez, tekdüze bir ekleniştir bu... Başlangıç olmadığı gibi, son da yoktur. Bir kadın, bir dost, bir kent bir kerede terk edilmez. Hepsi birbirine benzer zaten.
Düşünmeyi durdurabilsem iyi olacaktı.
Belki kitaplar bizi mağaradan biraz çıkarabilir. Belki hep aynı, lanet olası, çılgınca hataları yapmaktan alıkoyabilirler bizi!
"Bugünlerde insanların birbirini nasıl incittiğini fark ediyor musun?"
Uğrayacağı hiçbir liman yoktu, düşük yaşam koşulları içinde sürünüp gidiyordu ve ona acı veren yaşamın kendisiydi.
Onlar sadece birer kitaptı, daha güzel ama var olması imkansız bir dünyayı anlatıyorlardı.
Vicdan azabı dedikleri şey, ancak bir hafta sürer. Ondan sonra en aşağılık katil bile yaptığı iş için kâfi mazeretler tedarik etmiştir.
İçimde söylemek istediğim o kadar çok şey var ki; bazen bütün dünya, yaşam, her şey içime girmiş de benden onların sözcülüğünü yapmamı istiyorlarmış gibi geliyor bana.