Esma Karakiraz
@esmakarakiraz
1 Mart 1983
436 okur puanı
Aralık 2022 tarihinde katıldı
Uçamamanızdır öylece dikilip kalmanızın özü.
Şairin de dediği gibi...
Zaman, bekleyen biri için çok yavaş akar....
Bir yerlerde
"çocukken sizi ağlatan şeyin insanların zalimliği,
yetişkinken sizi ağlatan şeyinse insanların merhameti olduğunu" okumuştum.
Okur Takip Önerileri
Kalple bağı olmayan bir ruh ne işe yarar ki?
Büyükannem zamanın en iyi ilaç olduğunu söylerdi ama çektiğim işkenceden zevk alan ve ilacı vermekte direnen de yine zamandı.
Bütün yaralar fiziksel değil ve insanlar bunun farkına varmıyor.
Kendi başına ayakta durmak yalnız olman gerektiği anlamına gelmez.
Arada fark var.
Bir insan, elleri kaymadan önce ipin ucunu ne kadar tutabilirdi?
Bir kadın parçalanmadan önce kendini ne kadar bir arada tutabilirdi?
Bir kişinin dünyayı değiştirebileceği söylenirdi ve ailemden dolayı bunun doğru olduğunu biliyordum.
Bilmediğim, bir kişinin hayatınızı değiştirebileceğiydi.
İçinizde varlığından bile haberdar olmadığınız boşlukları doldurabileceğiydi.
Hiçbir kadın kraliçe olarak doğmaz; doğumunda ismine eklenen unvan ne olursa olsun.
Krallar taçlandırılır.
Ama kraliçeler...
Kraliçeler kendileri yükselir.
Sürekli bir baş ağrım ve sürekli bir kalp sızım vardı, bazen bunun bitmesini diliyordum.
Hepsinin.
Tüm dünyanın.
Biberonları elde yıkarken kıyamet kopsun diye dua ettiğinizde hayatınızın berbat olduğunu anlıyordunuz.
Kızgınlık, yaşam boyunca taşınamayacak kadar ağır bir yüktü.
İçinde boşluk hisseden tek canlı insan mıdır diye merak ediyordum.
İnsanlar dibe vurduklarında ne yapardı?
Birisi onlara ip atana kadar bekler miydi?
Bir çatının kenarında yürüyenler, bunu yapmayın. Ve onları bunu yapmak zorunda bırakanlar, hayatta kalma konusunda size iyi şanslar.
