Gözlerimin içine bakarak bana yalan söylediler, bu yüzden gÜvensizliğim. Eskiden çok konuşur, çok ağlar ve bir o kadarda gülerdim. Bu gün aynaya baktığımda duvar gibi bir insan görüyorum. Tepkisi yok, duyguları yok. Öyle ifadesiz bir şekilde duruyor Anlatacak bir şeyim vardı elbet ama ben şimdi neyi, nasıl anlatayım? Böyle şeyler kolay anlatılmaz çok güzel günler yaşadım. Onlarca iyi anı biriktirdim. Günlerce gözyaşımın dönmediği zamanlarda oldu
elbet. Şimdi bakınca hepsi anlamsız geliyor. Her şey geçti iyi ya da kütü her hangi bir anı istemediğimi fark ettim. Sadece yok olup gitmek istiyorum. Tüm olanları izliyorum. Bir beklentiye girmiyorum bu zamanda akıp geçecek. Sadece bunu izliyorum
Son zamanlarda iyice yıkıldım. BazI günler odaya gitmek yerine mutfağa gidip çöküyorum ne için orda öylece durduğumu bilmiyorum sanki ruhumla bedenim bir değil ben zamana mekana ayak uyduramiyorum herşey okadar çok karmaşık ki düşünmekten kafam patlayacak gibi sanki böyle bir cehennem taşıyorum. Her geçen gün
içimdeki alevi korlaştırıyor yaşanmışlıklar. Böyle ciğerim yanıyor, kalbim, kalbim eriyor sanıyorum. Bazı anlarda ellerim tutmuyor ayaklarım kirlmiş da içimden diz çöküp çğlık çığliğa kalmişım gibi. Artık çok ağır herşey, dayanılmaz, zor geliyor... Sanki içim içimde değil birşeyler kopuyor içimden taşıyor gözlerimden fışkırıyor. Çaresizliğim avuçlarıma sığmıyor idare edemiyorum artık hissediyorum içimde ördüğüm duvarlar üstüne yıkıldı böyle kemiklerimin çatırdama sesleri geliyor içimden. Ne yapicam ben şimdi. Herşeyi nasıl birdaha düzene
sokacağım. Kendimi nasıl bulucam ya kalbime hisslerime duygularima çok geç kalırsam ne olacak
Reader Follow Recommendations
“Hiçbir şey eskisi gibi değil artık. Ben de öyle. Önceden kahrolduğum şeyleri şimdi hiç umursamıyorum. Geçmişte beni kıran, günlerce uykusuz bırakan olayları artık takmıyorum. Sanırım insanları tanıdıkça onlardan beklentim azaldı gerçi bişey de beklemiyordum. Büyük beklentilerin olmayınca hayal kırıklıkların da olmuyor. ‘Gitmez’ dediklerim giderek, ‘o asla yapmaz’ dediklerim yaparak öğrettiler bunu. Bütün insanlar aynıdır demiyorum fakat her insanın hata yapabileceğini çok iyi biliyorum. Yani ben biriyle arama mesafe koyuyorsam, tereddüt ediyorsam ve uzak duruyorsam; bu kibirden değil, kendimi koruma çabamdandır. İçimdeki en derin kırıklar çok sevdiğim insanların çabasızlığından, duyarsızlığından, umursamazlığından kaldı.”🍁
Bazen öylesine susarsın. Kimselere anlatamadığını yüreğinle konuşursun. Derken göz yaşların katılır süzülerek yanağından. Sessizlik ve yalnızlığın eşliğinde kurtarmaya çalışırsın kendini, seni üzen şeylerin elinden.
Düşünüyorum da, sonradan gülüp geçiyorum geçmişte göz yaşı döktüğüm şeyler için. Büyütüyorum duygularımı da, yüreğimi de bazen gelip geçici bazense kalıcı sancıların arasında. Her yaşadığımdan “yapmaman gerekenler” listeme yeni maddeler ekliyorum. İşe de yarıyor.
Zaman alacak biliyorum üzerimden atmak korkularımı. Ama atacağım gün vuslat olacak onun adı.
Yine birileri gidecek, gelmeyecek. Yine birileri unutacak, aramayacak. Yine birileri yalan söyleyip, aldatacak ama kendini.
Ve yine bir şeyler acıtacak yüreğimi birilerinden sebep, yine sabahları unutmak isteyerek, uyuduklarımı hatırlayarak uyanacağım midemde kramplarla.
Yine kirpiklerim ıslak, her şarkıda hüzünlenerek geçecek zaman. Yine oyalanacak şeyler arayacağım. Yine kafamı toplayamayıp kitap okuyamayacak, çalışamayacağım. Yine çıkmayacağım evden ve hiçbir gözle, göz göze gelmek istemeyeceğim. Yine bugünkü gibi susacağım belki de, sonradan gülüp geçeceğim bir sebep için.
Yaşadığım bu yalnızlık tanıdık ve tabi yaşadığım hüzün de. İçimdeki birikmişliklerden yadigarlar bana.
Dedim ya, zaman alacak unutsam bile hatırlamamak.
Yanlızlıktan korkan ,yanlız yaşardı.
Sayfa 9 - Dergah yayınevi
İnsan denilen alışamayacağı hiçbir durum, hiçbir olay yok yeryüzünde.
Sayfa 77 - Profil yayıneviKitabı okudu
İnsan bazen doğru kelimeleri, doğru cümleleri bulabildiğimiz zannediyor, henüz yaşanmamış anlara ilişkin. Oysa yaşanan an kendi sözlerini dayativeryor insana. Ağzımızın kitleyip , hiçbir planlanmış söze fırsat bırakmıyor . Bir fırtınanın ortasında buluyoriversorsunuz kendiniz bir fenerin cılız ışığında görebilmek için gözlerinizi delice yorulup etrafa bakınıyoruz
Sayfa 65 - Progfil yayıneviKitabı okudu
"Özgürlüğün mutluluğu, kendi sınırlarını aşmak isteyen insanoğlunun yaşadığı gerilimdir ve insan bu dileğini gerçekleştirmek için kendine en kötü sınırları seçer."
🎤 KUAN - Dünya 🎶
🔊