Uzun zamandır kendimi özlüyorum. O eski neşemi, zoraki değil de içten gülmelerimi, plansızca hareket edip tadına vara vara gezmelerimi. Kayboldum sanki. Beynim ruhuma hapis gibi. Sanki sürekli uykum var, uyuyamıyorum ama ayakta da duramıyorum. Anlamıyorlar da. Ben de artık anlatmıyorum,